maandag 27 april 2009

Tot slot

Het zit er op, een succesvolle en drukke corsoweek en corsoweekend zijn achter de rug. In Haarlem kwam het zondag vanwege het weer wat laat op gang. De regen hield veel mensen lang(er) thuis. Nadat het droog werd, de lucht opklaarde en het best nog aangenaam werd, kwam ook de mensenmenigte op gang. En dat betekende weer dat het later op de middag heerlijk druk was en de terrassen en kraampjes tot het eind aan toe goede zaken deden. Bij het opbreken van de Corso Boulevard (ook wel Gedempte Oude Gracht genaamd) liepen er nog veel mensen rond.
Rond zeven uur 's avonds kwamen onze mensen weer, de praalwagens weghalen en naar het sloopterrein brengen. Ja, slopen, want vanaf maandag worden alle opbouwen van de onderstellen afgehaald en naar de vuilverwerking gebracht. Paar dagen werk en dan gaan de onderstellen weer terug naar Hillegom, in de opslag. Het nieuwe onderstel gaat de evaluatie in en we gaan kijken wat we met en van dit prototype hebben geleerd, wat er aan verbeterd kan worden en hoe we er nu mee verder gaan. Gaan we er nog een aantal maken, hoeveel, op welke manier en hoe krijgen we ze gefinancierd?

Over de centen dan even, het schooien gaat steeds beter. De aankondiging met de lokale speakers is echt succesvol, ook leren de mensen steeds nadrukkelijk wat de bedoeling is. De 'omzet' van het schooien is weer zo'n 10 % hoger. Een bedrag dat we via subsidies niet zo snel (extra) binnen halen (met een knipoog naar enkele lokale politici).

Keukenhof had trouwens een succesvolle zaterdag, niet alleen bij de Keukenhof Corso Boulevard (voorheen Westelijke Randweg). Ik hoorde zondag dat men op de corsozaterdag het grootse aantal bezoekers op een (1) dag ooit binnen had. Ik hoorde overigens ook dat het veel zat was. Dus Keukenhof deed goede zaken, ook de ondernemers, de horeca en anderszins deden goede zaken. Belangrijke spin off.

Waar het ook goed ging, was bij de hulpverlening. De ambulancediensten hadden besloten (we wisten er overigens niets van) ambulancebikers (op diverse delen in het traject zelfs vergezeld van een echte ambulance) in te zetten om snel ter plekke te kunnen zijn in geval van calamiteiten. Dat werkte, want er waren er enkele, bij een miljoen bezoekers ook niet zo vreemd. Met name in Bennebroek was men razendsnel bij de calamiteit (de calamiteit waardoor we stil gezet werden en de stoet een half uur vertraagde), wist men de betrokken man snel te helpen. Goede zaak. Volgend jaar maar weer doen en dan gedurende het gehele traject. Net zoals wij onze bikers volgend jaar weer gaan inzetten en waarschijnlijk zelfs enkele meer. Ook dat werkte goed.

Tot slot dus. Ik sprak zaterdagavond in Haarlem de ambassadeur van Azerbeidjan, die erg enthousiast was over het corso. Wellicht zo enthousiast dat zijn land volgend jaar mee gaat doen met het 63e corso van de Bollenstreek, dat rijdt op (23 en) 24 april met als titel: REIS DOOR EUROPA.

zondag 26 april 2009

(je mag niet) zwaaien hoor!

Superlatieven tekort, uiteraard. Wederom trok het mooiste corso ooit door de Bollenstreek naar Haarlem. De mensenmassa was enorm, ik heb het dus van nabij meegemaakt. 's Ochtends stond de A44 al helemaal vol bij de afslag naar de N207 (jazeker, daar waar ze de A44 wilden afsluiten!). En overdag overal mensen, mensen en bussen. Wat een bussen waren er in de streek. In Noordwijk al een file van bussen, overal langs de kant van de weg bussen en Keukenhof had zelfs extra busparkeeruimte gemaakt.



Ik ben dus een heel stuk meegereden in twee auto's. Ik begon onze "eigen" auto, de comité auto zoals we die noemen. Na het lunchen in de Bernardus te Sassenheim stapte ik in bij Jan Pijnacker, op weg naar Lisse. Door een heel druk Sassenheim heen, stapvoets, met Adest Musica in ons kielzog. Die hadden het kennelijk erg zwaar, want moesten 4 keer even pas op de plaats maken en een paar minuten stoppen en uitblazen, of eigenlijk even niet blazen en trommelen maar bijkomen. Het was goed dat we dat deel van de rit, echt van Sassenheim tot Hillegom aan toe, wat voor op het schema konden blijven lopen, eigenlijk voor het eerst. Het kenmerk van dit corso was op tijd en aangeengesloten, alleen niet in Haarlem. Wel aan eengesloten, maar niet op tijd. We zijn een half uur stilgezet, vanwege een calamiteit langs de kant van de weg met een onwel geraakte bezoeker.
Dus verder langs de Herenweg, het gedoe met de wegwegzaamheden daar viel wel mee, en vervolgens langs de tribune in Lisse. Daar ben ik uitgestapt en heb het corso vanaf de tribune in Lisse nog een keer gezien (een van de 7 keer dat ik het gezien heb!). Met deskundige toelichting aldaar en ook daar werd er voor gezorgd dat we op schema bleven lopen en aaneengesloten.
Aan het eind van de presentatie stapte ik in de auto van een van de prijswinnaars, de nummer 1 bij de luxe wagens, om door te rijden naar Hillegom, langs de Keukenhof Corso Boulevard (voorheen de Westelijke randweg). Wat een belevenis. Dit keer super georganiseerd, mensenmassa keurig achter de hekken, waardoor het ook daar gedisciplineerd verliep en we weer geen achterstand opliepen. Of het moest zijn door de schooiwagen, want het collecteren was op de Keukenhof Corso Boulevard (voorheen Westelijke Randweg) zo succesvol dat men wat moeite had om weer bij te trekken.



Oh ja, de titel van deze aflevering: zwaaien. Je krijgt wel wat te horen van de kant van de weg. Het overgrote deel zeer positief, ook omdat ik in een prijswinnende auto zat. Toch wel wat laten we maar zeggen "vreemde" opmerkingen. Kwestie van opvoeden zou ik elders zeggen, maar goed. En over het zwaaien. Je mag niet zwaaien hoor, was een veel gehoorde. Maar ook: Zwaai eens. Etc. Het figureren is prima gegaan. Natuurlijk en gelukkig heeft een deeltje van de figuranten gezwaaid (en heel veel berijders van de luxe en bijzondere voertuigen helemaal). Dat waren de figuranten die zaten op een plek en in een rol waarin dat kon (en mag!). Maar die figuranten die een rol op de praalwagen speelden, die willen we niet aan het zwaaien hebben. En die speelden die rol ook perfect. Kijk maar op de voorpagina van de Telegraaf van zondag. Een schitterende foto van De vier jaargetijden met een perfect acterende figurant.

We hebben het droog gehouden, zag er even niet zo uit. Net klaar in Haarlem begonnen de grote droppels. En zondag volop regen. Goed voor de streek, de tuintjes en de praalwagens. Beetje jammer voor het publiek.
We gaan nog even genieten in Haarlem van het stilstaand corso op de Gedempte Oude Gracht.

zaterdag 25 april 2009

Schitterend


Wat een mooie corsoavond hebben we gehad. Een zeer enthousiaste minister Plasterk sprak voor de Bollenstreek zeer bemoedigende woorden en onderstreepte het belang van de sector, het cultuurgoed en een belangrijk evement als het corso. Ik heb hem direct maar vriend van het corso gemaakt en het vriendenspeldje opgespeld. Hij was er zeer verguld mee, zijn eerste onderscheiding, zoals hij aangaf. En dus was het niet eens zo erg dat het kabinet niet is gevallen, waardoor hij als oud-minister door iemand anders onderscheiden zou zijn.





Het weer was mooi, er trok een kwalitatief knap corso aan ons voorbij, van inderdaad een hoogstaand niveau. Ik heb de juryuitslagen nu echt en eens goed bekeken. Men zit erg dicht bij elkaar en wel zodanig dat men allemaal omhoog is gekropen naar de top toe. Dus om het in sporttermen te verwoorden, er is een brede top ontstaan met daaronder nog eens een goede subtop, de toekomst dus.

Dat, en het weer, belooft een gigadrukke zaterdag. Keukenhof heeft extra parkeerplaatsen, vooral ook voor bussen, ingericht en een joekel van een tribune gebouwd. Ik ga er dit keer dus zelf langs, ben heel benieuwd. Zal het laten weten.

Nog even de uitslagen:

Luxe en bijzondere voertuigen:
1. AB Midden Holland met een Dacia Logan Station
2. Meeuwenoord Vervoer met een DAF vrachtauto
3. Wilbrink & Van der Vlugt makelaars met een BMW X5

Beste Steekwerk:
1. Corsogroep KAVB Hillegom Haarlem e.o. met Sprookjesboek van Gebr. Grimm
2. Scouting Graaf van Lijnden met Declaration of Independance van Thomas Jefferson
3. Corsogroep De Zilk met De reis om de wereld in 80 dagen van Jules Verne

En de verrassingen zaten bij de mooiste praalwagens:
1. De Laatste der Mohikanen van James Fenimore Cooper van Konica Minolta
2. Nijntjes Droom van Dick Bruna van Rabobank Bollenstreek
3. Koning Artur en de ridders van de ronde tafel van de gemeente Teylingen.

Stekersvereniging van het jaar werd Zwemvereniging de Watervrienden uit Lisse.

En de publieksprijs ging dit jaar naar Moby Dick van Herman Melville van Bloemenbadplaats Noordwijk.

Ik ga me voorbereiden op een supercorsodag.


vrijdag 24 april 2009

Alles formidabel

Wat een mooie klus is het toch, dat corso. Zeker wanneeer het zoals dit jaar formidabel verloopt.

Formidabele kwaliteit bloemen en alles was er nog, dus we hoefden geen concessies met kleuren en soorten te doen.
Formidabele steek en bloemwerk.
Formdabele ontwerpen.
Formidabele medewerkers, zeker weer zo'n 1000 stekers en alles er omheen.
Formidabel weer vandaag, vrijdag, maar volgens de voorspellingen ook zaterdag en zondag.

En gewoon formidabel. De jury heeft zijn ronde vrijdag gedaan, ik weet de uitslagen al, die gaan we vanavond bekend maken en na vanavond staan ze ook hier in dit weblog. Maar de jury was sowieso heel erg te spreken over het corso. Ik citeer uit een overall juryrapport dat ik kreeg: Corso heeft een belangrijke slag naar boven gemaakt, is kwalitatief en qua uitstraling van een zeer hoog niveau. Veel volume en vormgeving en sterke ontwerpen. Met dank!

Ook de uitslagen geven dat weer, onverwachte prijswinnaars in alle categorieën, het steekwerk, de luxe wagens en al helemaal bij de praalwagens.

En omdat alles van zo'n hoog niveau is, tot slot een foto van de opbouw uit de hoogte, met dank aan dehoogtefotograaf.nl.


donderdag 23 april 2009

Wat een medewerking




Het is toch elke keer weer leuk om rond te lopen in de opbouwhallen en te merken hoe graag men allemaal wil helpen aan het corso. Ik heb vanavond vooral eens tussen het publiek en dan met name de toeristen gelopen. Dan blijkt maar eens hoe bijzonder het is en men het vindt. Niet alleen oh's en ah's over de bloemenpracht en de fantastische geuren, maar ook bewondering voor de inzet van een ieder. Die bewondering heb ik ook nog steeds. Met zijn allen maken we er zoiets moois van, een belevenis die vrijdag en zaterdag door de Bollenstreek trekt. Formidabel.
Die medewerking ligt ook op allerlei andere vlakken. Zo vind ik het zelf heel leuk dat de overbuurman, Verschoor kranen, een van zijn grootste kranen uitschuift en voorzien van grote lampen het voorterrein voor de opbouwhallen verlicht. Het zijn van die kleine dingen. De gemeente die de tijdelijke bewegwijzering regelt, met alle gele waarschuwingsborden. Dat is overigens wel hard nodig, want met sommige vrijwillige medewerkers heb ik soms wel te doen. De verkeersregelaars is zo'n groep. Zij staan daar maar buiten te zorgen dat alles in goede banen gaat. Ga er maar aan staan, wind, kou, (te veel) zon. Soms ga ik eens even kijken en het is werkelijk schandalig hoe sommige (gelukkig zijn het er niet veel, maar toch!) "verkeersdeelnemers" zich gedragen. Laat ik niet in detail treden, maar het kan dus echt niet. Ik heb niet zo veel met de meest recente SIRE campagne over hufterigheid, maar herken toch wel iets.
Andere medewerking kwam er op muzikaal gebied. Woensdagavond al een paar groepen en donderdagavond konden we genieten van de Bollenband, een ritmegroep van een heel bijzonder soort. Ze hadden de gehele zaal in hun ban met vooral hun enthousiasme. Ook een pretband en een stageband vergasten onze harde werkers op heerlijke klanken.
Op de foto de Bollenmina's die donderdagmiddag optraden.






Aardigheidje tussendoor: Donderdag is de dag waarop de scholen langs komen. En die vullen dat dan ook weer allemaal heel bijzonder en op een eigen wijze in. Zo was er een school die de kinderen een vragenlijst over de opbouw en het corso hadden mee gegeven. En een vraag vond ik zo leuk: Welke praalwagen rijdt zonder tractor? Wie het weet, mag het zeggen!!

We zijn bijna klaar, een gigantisch bloemenfestijn, fantastische praalwagens, door de goede kwaliteit bloemen, maar ook dankzij de nieuwe ontwerpers. Een clubje dat precies snapt hoe een corso moet zijn: figuratief, sprekend en mooi. De jury krijgt het moeilijk vrijdag.

En nu echt

een fotolog:















Tulpen!
















Jong geleerd...













Met zijn allen!


Oh ja, de link voor corso-online:

www.joheco.nl/corso

woensdag 22 april 2009

Foto's

Tijdens het corso, maar ook nu in de opbouwperiode, worden er ik weet niet hoeveel foto's gemaakt. Het is ook niet voor niets dat Kodak, toen er nog sprake was van rolletjes, een aantal jaren met een praalwagen ons corso sponsorde. Laat ik dan nu eens een vooral fotolog maken.
Van een ding heb ik geen foto's en dat is van het proefrijden dat we met de praawagen Ontdekkingsreis hebben gedaan. En dat is dan misschien maar goed ook, want het proefrijden was erg succesvol, aantal knelpunten ontdekt zodanig dat we ze kunnen oplossen. Maar ook een knelpuntje met een heel mooie auto (bijna net zo mooi als een praalwagen? Kwestie van smaak!), die een beetje schade opliep. Alles inmiddels geregeld, man vol begrip (levert hem ook een bos bloemen op!) en verzekering aan de beurt. Maar daar heb ik dan dus geen foto van.



Wel van de eerste steek door Koning Arthur. Hij komt van vroeger tijden, want snapte niet zo goed dat wij niet meer met zwaarden steken, maar met naalden. Was wel een heel leuke actie.



Mooi trio toch, zo bij deze gezamenlijke actie van Bloemencorso en gemeente Teylingen?




De stekersverenigingen komen van heinde en ver inmiddels. Zo is er dit jaar een shantikoor uit Katwijk, dat als stekersvereniging opereert. Dus in Katwijk niet alleen vis, maar ook bloemen (of stigmatiseer ik nu te veel?).
Ik ben vanavond ook nog even een praatje wezen houden in het museum De Zwarte Tulp, voor de aanwezige gildeleden. Ging met name over het belang van het corso, onze toekomstplannen, de noodzaak van de corsomanager, eventjes over de bezoekersaantallen en ik heb vooral ook stil gestaan bij het initiatief Beleef de Bollenstreek. Hoe zetten we de streek nog meer op de kaart, benutten we de gezamenlijkheid (politiek, maatschappelijk, orgnaisatorisch en ook commercieel)? We hebben besloten alle praalwagens uit te rusten met het nieuwe beeldmerk van de slagzin BELEEF DE BOLLENSTREEK.
We zijn ook heel modern aan het worden (natuurlijk). Een van de deelnemers rijdt met een online Internet verbinding in combinatie met een GPS systeem aan boord. Zo kan men volgen waar het corso is. Hij stuurt ook heel frequent een foto naar een website, zodat men ook online corsobeelden op het WorldWideWeb, dus over de gehele wereld, kan aanschouwen. Wauw.
Weet je wat nu het leukste van deze woensdag is. Je ziet de kleur de hal in komen. 's Ochtends is alles nog wit en naar mate de tijd vordert, kleuren alle wagens. De kleur zakt de hal in, zeg ik wel eens, omdat de meeste stekers de wagen van boven naar onder steken.

dinsdag 21 april 2009

Kleine klusjes

Bij zo'n corso horen ook allerlei kleine zaken, waar je als voorzitter dan toch snel iets in moet regelen. Zo moeten er (vanwege het verwachte mooie weer) nog t-shirts komen voor een deel van onze medewerkers, vanavond in gang gezet, ben ik al enkele dagen bezig met de teksten voor de speakermannen (ja, nog steeds geen vrouwen) en de vertaling daarvan (dank weer aan onze hulpen op dat vlak), vinden er al diverse interviews plaats en is er nog een presentje voor al onze figuranten bedacht en gemaakt.

Dan ben ik met de genodigden lijst bezig bij de diverse ontvangsten. Inmiddels doen alle gemeenten veel dingen rondom het corso, activiteiten in de dorpen maar ook officiële ontvangsten met officiële gasten en tribunes. Ik zie het corso komend weekend al 7 keer voorbij trekken, maar dat zou nog meer kunnen zijn. Ik moet dan ook altijd een schifting maken en verdeel mijn aandacht tussen de diverse gemeenten, maar ook pleisterplaatsen waar onze mensen zelf zijn.

Enne, ik rijd dit jaar een stuk mee. Dat wil ik toch een keer mee maken. Het schijnt zo'n bijzondere belevenis te zijn. Ik stap in Sassenheim na de middagpauze in een van de voorste auto's, rijd mee naar Lisse, stap daar bij het gemeentehuis uit om op de tribune plaats te nemen en aan het eind van de stoet stap ik weer in een auto om de Keukenhof Corso Boulevard (voorheen Westelijke Randweg) "te nemen". Ben benieuwd.
Veel aandacht hebben we natuurlijk voor het nieuwe onderstel. Op dit moment wordt deze gewoon verder behandeld als elke andere praalwagen, want hij moet gewoon gestoken worden en zo, maar tijdens de rit wordt hij nauwlettend gescout. Onder dit onderstel komt dus geen tractor, maar een aggregaat. Dat apparaat is er vandaag ingezet. Weer een heel ander verhaal, dat dus met één heftruck gedaan kan worden.


Oh ja, de commissaris van de Koningin in Zuid Holland wil ook heel graag het corso bekijken, als onze gast en die van de gemeente Teylingen.

maandag 20 april 2009

Beroemde mensen

Er komen de komende tijd nogal wat mensen op het corso en de opbouwtentoonstelling af. Ook mensen die op d'een of andere wijze naam hebben gemaakt. Natuurlijk is daar minister Plasterk, van cultuur, die het corso officieel komt openen. We hebben trouwens een leuke openingshandeling in gedachten, iets met heel kleine praalwagentjes. Gelet op eerdere opmerkingen over corso's en praalwagens van de minister (bij d'een of andere parade (maar dan op zijn Engels uitgesproken, dus pereed)), komt hij daar niet onderuit natuurlijk.


Koning Arthur is uit zijn graf verrezen, hij komt te paard met zijn gevolg zelfs op woensdag de eerste steek doen. Aan de praalwagen van de gemeente Teylingen natuurlijk, die heet niet voor niets Koning Arthur en de ridders van de ronde tafel.

Ook de bisschop is weer van de partij, hij heeft vorig jaar zo genoten van het opbouwen van het corso, dat wil hij nog een keer mee maken. En zal hij zaterdag op een van de tribunes, die in Voorhout, het corso aan hem voorbij zien trekken. Op de diverse tribunes ook nog eens diverse ambassadeurs van ons bevriende landen.

Oud-minister en voorzitter van de bouwclub Bouwend Nederland (en hij heeft nog veel meer functies) Elco Brinkman zal de zaterdagaftrap in Noordwijk verrichten. Jan(tje) Lammers van de racerij helpt hem er bij, ik geloof dat ik er ook nog even bij mag zijn.


En dan komen er heel veel camera- en filmploegen op het corso af. Tijdens de steekdagen al de nodige, ik moet onder andere mijn Frans ophalen en ook in het Chinees zal ik te zien en horen zijn (dat laatste nagesynchroniseerd denk ik (en hoop ik)). In Noordwijkerhout is een heuze camaraploegstandplaats ingericht. En ook bij de Keukenhof Corso Boulevard (voorheen Westelijke Randweg) te Lisse is een journalisten-, fotografen- en filmploegenlocatie gemaakt. We gaan weer de gehele wereld over, zo beroemd zijn we.



We zijn er klaar voor, de meeste bloemen (95 % riep men vanavond/maandagavond) staan al in de cellen. Alle praalwagens staan opgesteld, zijn geschilderd waar nodig, hebben de benodigde zijde opgespeld gekregen. Enkele luxe wagens zijn al naar binnen. De cateringhoek is ingericht (er is alleen nog niets voor de inwendige mens aanwezig, dat komt snel hoop ik). Parkeerplaatsen zijn nagenoeg ruim. Verkeersregelaars zijn opgeleid.



Kom maar op!

zondag 19 april 2009

Muziek en centen

Muziek hoort bij het corso. We hebben altijd een keur aan muziekkorpsen meelopen, van heinde en ver, zoals dat heet. Uit Heerenveen, Joure en Rijen, maar ook een korps uit Duitsland loopt een etappe mee. Neen, ze lopen niet de gehele route mee, dat willen we ze niet aandoen. De tocht is in 5 stukken verdeeld en per stuk lopen er dan 5 korpsen mee. Een enkel korps overigens presteert het om 2 etappes te doen, chapeau. Wat leuk is, dat we er ook een paar showbands bij hebben lopen. Die willen allerlei trucjes laten zien. En dat is dan weer jammer, komt niet altijd tot zijn recht, want de stoet moet wel verder. We hebben al moeite om het schema in de gaten te houden. Als de korpsen dan nog eens voor oponthoud zorgen, dan lukt dat weer niet. En ja, dat is wel sneu.
Ook op steeds meer praalwagens proberen we muziek te laten horen. Zeker in de stukken buiten de dorpen is het anders zo stil voor een ieder. Dus een aantal jaren geleden is geïnvesteerd in apparatuur voor op de wagens waardoor we levendige, maar wel mechanische muziek hebben. Vorig jaar was er een praalwagen waarop de gehele tocht skihut muziek te horen was. Heel eerlijk gezegd was ik toen blij dat ik geen figurant was. Maar de betrokken figurant had er geen moeite mee, hij vond het leuk en heeft van het begin tot het eind staan springen en dansen. Zwaaien was er niet bij, hij figureerde echt.
En we hebben een wagen met een Afrikaanse band uit Burundi (Itsito Ercan, echt!). Een band samengesteld uit Hutu's en Tutsi's. Gelukkig kan dat hier. Zij werken vooral met grote trommels, die ze ook nog eens grotendeels op hun hoofd dragen. Vandaar dus de platte wagen waar ze op staan, want dat houden ook zij geen 40 km vol.

Al een aantal jaren geven we de mensen de gelegenheid om financieel bij te dragen aan het corso door middel van het zogeheten schooien. Dat is steeds succesvoller. De mensen weten steeds meer waar het voor is, de schooiers, oh neen collectanten, leren steeds beter hoe ze het goed, slim en efficiënt kunnen doen en we hebben er vorig jaar levendige, maar dan echt, speakers voor laten rijden. Plaatselijk bekende opperspreekstalmeester stonden op een podiumpje voorop een tractor en legden de bezoekers uit wat te doen met die schooiwagen. En dat hebben we geweten, iedereen wilde mee doen en geld geven. En spontaan en van harte.

Zoals ik als vaker heb geroepen, dat zien we niet als bedelen of zo (zoals een enkele politicus dat wenst te roepen). We zijn een gratis evenement, willen dat blijven, maar weten dat veel mensen de gelegenheid willen hebben om iets bij te dragen. Anders, bij nagenoeg alle andere grote en vergelijkbare evenementen, moeten ze er bij de ingang voor betalen en dat doen ze dan ook graag. Het overovergrote deel van de bezoekers ziet het als zodanig en wij zijn er mee gered. We gaan er dus mee door. De schooiwagen zelf hebben we ook aangepast. Het wordt steeds meer een echte praalwagen. Met nog steeds enthousiaste figuranten en vangarmen, dit keer in de vorm van schatkisten, waarin men geld kan mikken. Daar omheen dus de collectanten met de corsocollectezakken (en allerlei legitimaties, eisen aan de leeftijd, pasfoto's, handtekeningen van mij, etc. omdat we dus door die zeven verschillende gemeenten heen rijden).

zaterdag 18 april 2009

Klaar voor de start

Nog even en de geurende hyacinten worden aan de praalwagens toevertrouwd. De eerste staan dus al in de cel, als ik even lekker wil ruiken, loop ik gewoon zo'n cel in. En alle praalwagens zijn ook technisch klaar. Dat was nog een hele toer, want vanmorgen vroeg werd de laatste hand aan de laatste praalwagen gelegd. Onze hoofdspuiter, zoals ie in een dagbladartikel werd genoemd, stond om 5 uur het laatste purschuim op te spuiten. Ook weer gelukt.




En alle tractoren staan er weer onder. Onder alle praalwagens op een na, want die ene praalwagen is op een/het nieuwe onderstel gebouwd. Dat is toch wel gemakkelijk. Traditioneel komen er dus twee heftrucks een voorwagen hijsen, tractoren er onder, aansluiten, vastmaken, proefdraaien, etc. Bij het nieuwe onderstel is het een kwestie van de generator aan doen en rijden maar. Los van de kinderziektes tijdens de eerst proefrit dan.



Het blijft aan de andere kant wel een aardig gezicht om de 17 tractoren zo op een rijtje te zien staan. 17 oldtimers inmiddels, waarvan een aantal slechts nog in het bloemencorsoweekend dienst doet.
Maar, ze zitten er onder, ze staan in de hal en kunnen gebruikt gaan worden. De elektra mensen leggen nog even de kabels voor de verlichting, hier en daar komt nog wat zijde voor de onmogelijke plekken en het basismateriaal voor de bloemstukken wordt aangebracht. Wat een hoop nog te doen, eigenlijk. Er komt wat voor kijken!


Ik heb goed weer besteld en de bestelling lijkt al afgeleverd. Het is een mooie dag en het wordt een mooi weekend. De komende week is de streek op zjjn mooist. Als het mooie weer dan maar niet op is in het corsoweekend. (Vast niet, want het corso verdient gewoon mooi weer.)

donderdag 16 april 2009

Bloemen en auto's

We zijn weer begonnen, nog 10 dagen en dan is het corso een feit. Uiteraard zijn we al heel lang bezig (sommigen van ons het jaar rond), maar de laatste twee weken is het uiteraard op zijn drukst.
De organisatie van de gehele opbouwtentoonstelling (in de Klinkenberghallen), het laten rijden van de stoet, maar ook allerlei zaken er om heen, zoals de opening en de tribunes met de officiële ontvangsten, het is allemaal in gang. Zelfs de openingshandeling met minister Plasterk wordt al voorbereid. Met zo'n bijzondere openaar, willen we uiteraard een bijzondere wijze het corso starten.

En dan kom je er achter dat de afsluiting van de A44 maar op de agenda blijft staan. Alweer enige tijd geleden ontdekte ik dat Rijkswaterstaat het onzalige idee had om de, op zich hard noodzakelijke, verbetering van de aansluiting van de A44 op de A4 in het corsoweekend af te ronden door het afsluiten van de A44 bij Burgerveen. Want ineens stonden er allerlei gele borden.
Dat gaat natuurlijk niet goed. Het is het drukste weekend van het jaar, verkeerstechnisch juist daar. Ook zonder afsluiting is die plek op corsozaterdag al een obstakel. Vorig jaar liep het verkeer er vast, zowel op de A44, de A4 als op de N207 (richting Hillegom/Lisse). Uiteraard ben ik er achteraan gegaan, doch ik kreeg het belang niet over het voetlicht (kennelijk). "We weten het, hebben er over nagedacht en het komt echt wel goed." Natuurlijk komt het niet goed! Aandrang mijnerzijds hielp niet echt meer. Dan maar de politiek ingeschakeld (daar heb ik ook iets mee van doen). En zowaar, binnen 24 uur geregeld. RWS schuift de afsluiting 2 weekenden door. Prima, maar jammer dat het zo moet (jammer voor RWS dus). Ik zal frequent even langsrijden of de gele borden nu snel aangepast worden, toch in het kader van Eerst zien en dan geloven.

We zijn begonnen met het verzamelen van de bloemen (het zogeheten koppen), vooral de hyacinten. Daar waar ik 2-3 weken geleden nog wat ongerust was, hoewel ik behoorlijk optimistisch ben ingesteld, en het buiten goed in de gaten hield, is het allemaal goed gekomen. Het paasweekend is het buiten allemaal in een stroomversnelling gekomen. Nog sneller dan ooit, lijkt het wel. Het lijkt ook wel of alles tegelijk in bloei komt. Overal waar je kijkt, zie je bloeiende bollenvelden. Dus we halen ons hart op en opgelucht adem. De eerste bloemen zijn de cel al ingereden. Prima kwaliteit, juiste moment en normaal gesproken kunnen we de bloemen, gekoeld bewaard, uitstekend zo lang bewaren. Zeker omdat ze het buiten allemaal prima hebben(gehad), waardoor ze in goede conditie de cel in gaan (!).

Geniet van de streek, hij is de komende 10 dagen op zijn mooist. Geniet van het corso, er komt een heel mooie aan.