(je mag niet) zwaaien hoor!

Superlatieven tekort, uiteraard. Wederom trok het mooiste corso ooit door de Bollenstreek naar Haarlem. De mensenmassa was enorm, ik heb het dus van nabij meegemaakt. 's Ochtends stond de A44 al helemaal vol bij de afslag naar de N207 (jazeker, daar waar ze de A44 wilden afsluiten!). En overdag overal mensen, mensen en bussen. Wat een bussen waren er in de streek. In Noordwijk al een file van bussen, overal langs de kant van de weg bussen en Keukenhof had zelfs extra busparkeeruimte gemaakt.

Ik ben dus een heel stuk meegereden in twee auto's. Ik begon onze "eigen" auto, de comité auto zoals we die noemen. Na het lunchen in de Bernardus te Sassenheim stapte ik in bij Jan Pijnacker, op weg naar Lisse. Door een heel druk Sassenheim heen, stapvoets, met Adest Musica in ons kielzog. Die hadden het kennelijk erg zwaar, want moesten 4 keer even pas op de plaats maken en een paar minuten stoppen en uitblazen, of eigenlijk even niet blazen en trommelen maar bijkomen. Het was goed dat we dat deel van de rit, echt van Sassenheim tot Hillegom aan toe, wat voor op het schema konden blijven lopen, eigenlijk voor het eerst. Het kenmerk van dit corso was op tijd en aangeengesloten, alleen niet in Haarlem. Wel aan eengesloten, maar niet op tijd. We zijn een half uur stilgezet, vanwege een calamiteit langs de kant van de weg met een onwel geraakte bezoeker.

Dus verder langs de Herenweg, het gedoe met de wegwegzaamheden daar viel wel mee, en vervolgens langs de tribune in Lisse. Daar ben ik uitgestapt en heb het corso vanaf de tribune in Lisse nog een keer gezien (een van de 7 keer dat ik het gezien heb!). Met deskundige toelichting aldaar en ook daar werd er voor gezorgd dat we op schema bleven lopen en aaneengesloten.

Aan het eind van de presentatie stapte ik in de auto van een van de prijswinnaars, de nummer 1 bij de luxe wagens, om door te rijden naar Hillegom, langs de Keukenhof Corso Boulevard (voorheen de Westelijke randweg). Wat een belevenis. Dit keer super georganiseerd, mensenmassa keurig achter de hekken, waardoor het ook daar gedisciplineerd verliep en we weer geen achterstand opliepen. Of het moest zijn door de schooiwagen, want het collecteren was op de Keukenhof Corso Boulevard (voorheen Westelijke Randweg) zo succesvol dat men wat moeite had om weer bij te trekken.

Oh ja, de titel van deze aflevering: zwaaien. Je krijgt wel wat te horen van de kant van de weg. Het overgrote deel zeer positief, ook omdat ik in een prijswinnende auto zat. Toch wel wat laten we maar zeggen "vreemde" opmerkingen. Kwestie van opvoeden zou ik elders zeggen, maar goed. En over het zwaaien. Je mag niet zwaaien hoor, was een veel gehoorde. Maar ook: Zwaai eens. Etc. Het figureren is prima gegaan. Natuurlijk en gelukkig heeft een deeltje van de figuranten gezwaaid (en heel veel berijders van de luxe en bijzondere voertuigen helemaal). Dat waren de figuranten die zaten op een plek en in een rol waarin dat kon (en mag!). Maar die figuranten die een rol op de praalwagen speelden, die willen we niet aan het zwaaien hebben. En die speelden die rol ook perfect. Kijk maar op de voorpagina van de Telegraaf van zondag. Een schitterende foto van De vier jaargetijden met een perfect acterende figurant.

We hebben het droog gehouden, zag er even niet zo uit. Net klaar in Haarlem begonnen de grote droppels. En zondag volop regen. Goed voor de streek, de tuintjes en de praalwagens. Beetje jammer voor het publiek.

We gaan nog even genieten in Haarlem van het stilstaand corso op de Gedempte Oude Gracht.