maandag 22 april 2013

(Meer dan) het meeste ging goed

En natuurlijk vraagt een journalist dan: Wat niet. Daar kom ik nog wel op.

We hebben weer een mooi corsoweekend gehad, met goed weer (wat koud op de vrijdagavond en fris in de ochtend en avond van zaterdag en heerlijk weer op zondag). In Haarlem kon je echt over de hoofden lopen. Het is wel een mooi concept zo, op de Grote Markt en het Spaarne. Gezellig, met al die druk bezette terrassen en veel winkels die open zijn. Best wel jammer dat ik mekt schrijven Veel winkels, want er was toch nog wel een behoorlijk aantal dicht. Kom op ondernemers, onderneem en benut zo'n bloemenweekend en corsofeest. Ik kwam in Haarlem de bloemenmeisjes weer tegen, zij waren de gehele dag bezig geweest met het bebloemen van mensen. weer eens iets anders dan het steken van praalwagens. Effect hetzelfde, een mooie bloem van een speld voorzien.
Het 's avonds wegrijden van de praalwagens was een uitdaging op zich, getuige de foto hier. We moesten druk aan de slag met het verwijderen van een parkerenlastigmakend paaltje. Van alle markten thuis, dat bloemencorso.
Dan kun je nog zo'n stevig paaltje zijn!
En dan zit het er op en gaan we evalueren. Altijd een belangrijk onderdeel. Ik zeg wel eens dat ik erg van de evaluaties ben. Niet om te mopperen of zo, maar om vooral verbeterpunten te zoeken. Goed kan altijd beter. Ik begin dan altijd wel met alle zaken die goed zijn gegaan. Want dat is toch het meeste. Het is een enorme klus, zo'n stoet van A naar B te brengen, vooral met het steeds meer er omheen organiseren van allerlei side-events (vakjargon, ik weet het), Want zo gek weg worden we daar ook verantwoordelijk voor, voor wat betreft maatregelen en gevolgen die het heeft.
De titel van deze blog had ook kunnen zijn: Er had nog meer goed kunnen gaan. Want dat gevoel bestaat hier en daar wel bij onze mensen met betrekking tot de samenwerking met de vele partijen waarmee we samen willen werken. Zonder arrogant te willen klinken, weten we inmiddels best wel waar we het over hebben en kunnen we die kennis (en inzet, want er is keihard gewerkt) met anderen delen, in het kader van 1 plus 1 is 2 en niet anderhalf of ook 1. Een klein voorbeeldje mag zijn dat de "externen"  in het coördinatieteam (team met centralisten en de overheidsdiensten zat in Sassenheim in een kantoor van de opbouwhallen langs de route) best er wel straks in zaten. Toen echter de stoet halverwege de zaterdag voorbij kwam, werd er ineens veel heel wat duidelijker en snapte men meer waar het over ging en wat de corsomensen bedoelden met hun handelen. Het samenwerken voor en na de langskomst was toch wel merkbaar anders, werd geconstateerd. Dat geeft reden tot die alternatieve koptekst: Er had nog meer goed kunnen gaan. En dan lopen de corsomensen wellicht ook iets minder op hun tandvlees.
Zo denken we ook dat we met de inzet van ambulances (zoals gezegd, geen enkele moeite mee uiteraard) meer te kunnen samenwerken. De voorbeelden stonden vanmorgen in een regionale krant. En dan zodanig dat ze er misschien zelfs nog wel sneller en efficiënter kunnen komen. Mooi toch, dat soort nieuwe plannen!
De drukte bij Keukenhof nog een keer, voor doorkomst
En dan kom ik toch op de vraag die de journalist dan zou gaan stellen: Wat ging er niet goed of wat kan beter (hij stelt hem meestal op de eerste wijze, vermoed ik). We moeten nog meer bedenken hoe we goed, snel, efficiënt en veilig door de mensenmassa in Lisse en bij Keukenhof kunnen komen. Voor de situatie daar zelf, maar ook voor het vervolg in Hillegom. Daar moet men niet of weinig kunnen merken. Corso moet aaneengesloten zijn (en bij voorkeur op tijd, maar wanneer dat eerste wordt geregeld, ten koste van enige vertraging, is daar begrip voor, merk ik). De eerste evaluaties zijn dus al geweest, telefonisch en via mailberichten. Er volgen er nog velen, vooral fysiek, als goede voorbereiding op corso 2014.

Op 3 mei 2014 met als thema: Energie!

zondag 21 april 2013

Hoeveel Leo's zijn er

Het zit er op, corsozaterdag 2013. Wat een succes. Ik heb het corso 7 keer (inclusief de vrijdag, to be honest) mogen zien (en daarnaast nog heel veel keer delen of opgesteld of wat dan ook). Dat liet iemand dus verzuchten, uh opmerken: hoeveel van jou zijn er eigenlijk. Nu, gewoon maar een, maar ik wil gewoon het corso zo veel mogelijk keer zien en er zo veel mogelijk keer bij zijn. Uiteraard vanuit mijn functie op officiële momenten, maar ook om bij de mensen, "onze"mensen, te zijn.
We starten in Noordwijk met een nog wat dun windje, maar wel met de zon die zijn best al deed De ambassadeur van China, net twee dagen daarvoor als laatste ambassadeur zijn geloofsbrieven aan de Koningin aangeboden, liet samen met de burgemeester, de bloemenkoningin et moi het zaterdagdeel van corso 2013 van start gaan. In Noordwijk al drukker dan anders, hadden we het idee. (Overigens, net wie je spreekt: schreef ik vrijdag dat mijn mensen aangaven dat het in Noordwijkerhout eigenlijk vergelijkbaar druk was tov voorgaande jaren bij het verlichte corso, schrijft een lokale website dat het minder was. En dat was dan ook de speaker van de schooiwagen. Maar bij navragen houdt men vol dat het vergelijkbaar is. Wie geloof ik dan? De meest voorkomende opmerking dan maar.)
Door het mooie Voorhout (haha), met de altijd lastige spoorbomen of spoorwegovergang zoals het officieel heet. Het leek iets minder erg dan voorheen, totdat er ruimte gemaakt moet worden voor de ambulance, vanwege een onwelwording. We hadden dit jaar wel wat meer "last" van de ambulance. Veel uitrukken, voor mensen in het publiek of in de plaatsen waar we dan net waren. Uiteraard helpen we dan graag mee, niet slechts omdat we moeten. Ik denk wel dat er wat mogelijkheden zijn om het wat efficiënter en minder overlastveroorzakend kan, daar gaan we het in de evaluatie dan wel over hebben. In deze weblog verder weinig over de evaluaties, dat komt nog.
De hele goegemeente eet dan in de Bernardus te Sassenheim. Altijd leuk om te zien dat de vrijwilligers van de Bernardus, die voor de bewoners daar heel actief zijn, ook graag helpen bij het lunchen van de corsomeute. Je kon in Sassenheim over de hoofden lopen. Van de bezoekers aan het staande corso dan, maar ook van het talrijke publiek langs de route.
Beetje druk is het wel

Door naar Lisse, altijd spannend, ook dit jaar weer. Voor het gemeentehuis van Lisse maakte Jan Slagter en zijn mensen de registratie van het bloemencorso voor de uitzending op zondag 28 april om 17.05 uur op Nederland 2. Ik denk dat het weer leuk geworden is, eigenlijk weet ik het wel zeker. Zal nog wel twitteren tegen die tijd. En dan door het centrum en nog lastiger langs Keukenhof. Daar zijn we soms wat slachtoffer van ons eigen succes. Maar wat was het er weer druk. Je kon over de hoofden lopen en daar hoefde je niet eens moeite voor te doen. Evaluatiepuntjes komen later, heb ik net geschreven. Dus voor nu van belang dat onze chauffeurs hun uiterste best moeten doen om door de menigte te manoeuvreren. Dat kost tijd, meer tijd dan we inplannen blijkt. Dus vandaar dat we langzamerhand wat uitlopen (na al door wederom een ambulance-stillegging een kwartier achterop te raken) op het schema. En daardoor steeds ietsje later richting Hillegom komen. Uiteindelijk passeren we Hillegom met vertraging van een goed half uur tot 40 minuten. En ook wat uiteengevallen. Da's dan best jammer, eigenijk erg jammer. Niet zo erg als in onze "slechte" jaar, maar best jammer dus. Het zal lastig zijn dit op te lossen, maar we gaan er wel voor. Voor de evaluatie! Qua drukte weer druk, ook in Hillegom.
Het gaat natuurlijk om het corso: de winnende praalwagen
Dus te laat bij onze avondeten plek, maar na overleg besloten toch schematijd weg te gaan. Beste even een afweging, want de mensen moeten wel voldoende tijd hebben om even bij te komen, hapje te ten en zich voor te bereiden op het laatste deel. Toch gedaan, want anders wordt het allemaal zo laat de avond in. Het werkte want aaneengesloten naar Haarlem, toen de volgende pech ons overviel, een aantal lekke banden tegelijkertijd. Het was allemaal snel verholpen maar leverde een vertraging van 10 minuten op. We worden ervaren, want het waren maar tien minuten en we bleven aaneengesloten. De toer kwam keurig in colonne Haarlem binnen, met mooie muziek voorop (de rest van de dag ook hoor!). Het stond allemaal op tijd op de Grote Markt en de terugkeerders, luxe auto's en drie praalwagens die naar Noordwijk gaan, ging keurig op tijd in met gezwinde spoed naar de Bollenstreek retour.
En toen was het klaar en het rijdend deel van corso 2013 historie. Met heel mooie praalwagens, vele monden vielen open, filmrolletjes werden volgeschoten, applaus alom, dat was echt fantastisch. Ook dit jaar reed weer het mooiste corso!

Nog een mooie zondag in het verschiet, met het voorspelde mooie weer. Maar daarover later meer, plus wat evaluatiepuntjes.

zaterdag 20 april 2013

Eerste ronde

De nieuwe vrijdagavond zit er op, het ging goed. Beetje wennen, omdat er anders gestart wordt en zo en dat leverde een hilarische situatie op. De luxe wagens bleven achter de praalwagens aan rijden terwijl ze voor het invoegen een andere weg hadden moeten nemen. Maar creatief als we zijn, lossen we dat weer op en stond uiteindelijk alles in de juiste volgorde klaar voor de show in Noordwijkerhout. Ietsje later dan bedoeld, maar goed. En wat leuk was, toen we er nog niet waren, waren de mensen er ook nog niet. En toen we er waren kwamen de mensen ineens ook uit alle hoeken en gaten. Het was dus best lekker druk al bij het stilstaande deel van Noordwijkerhout-corso. En, volgens onze mensen in de stoet, in Noordwijkerhout toch wel een vergellijkbaar bezoekersaantal. Het waaide best nog wel wat stevig, waardoor het frisjes (of gewoon erg fris) was.

Wilden we weg, mochten we niet weg (stonden we dus eigenlijk toch nog een aardig tijd in Noordwijkerhout te pronken). Was een dingetje gebeurd (niet in de stoet) waardoor een ambulance nodig was. Netjes gewacht, prima geregeld, die hulpverlening, en daarna dus weg. De achterstand die we hadden liepen we langzamerhand in.

Daardoor reden we op tijd (en aaneengesloten) Noordwijk binnen, ook op tijd bij de Hotels van Oranje, waar de officiële opening was (als in: de eerste paal of steen is ook nooit echt de eerste). Dus in feite het officiële moment, is misschien een betere term. Minister Blok had heel aardig woorden en ook belangrijke woorden. Hij benadrukte het belang van het bloemencorso en het evenement voor de gehele streek. Het zet de Bollenstreek op de kaart en houdt de sector en het toerisme levendig. Dat alles in belang van de (algehele) economie.
Hoe moet je nu flamberen?
Samen met de minister mocht ik het corso flamberen (Bon Appetit). Met beide een fakkel staken we met een grote pan op een joekel van een hyacintenfornuis het corso de weg op. De minister genoot en de mensen er om heen ook. Het was wel (erg) koud en een stevige wind.

Een succesvolle avond, een goede start om zaterdag met vertrouwen tegemoet te zien. Het mooiste corso is bezig. En de weersverwachtingen vertrouw ik volledig. Zonnig, wat fris, doch weinig wind en geen regen. Wat willen we nog meer. (Ietsje warmer?)

Oh ja, we hebben ook de prijswinnaar nog bekend gemaakt. Prijsuitreiking half mei, inclusief motivering. Maar hier de winnaars.


Luxe wagens 2013
1e prijs  Volkswagen Beatle Cabria (deelnemer: Kasteel Keukenhof & Roeland Juweliers)
2e prijs  Renault Traffic (deelnemer: AB)
3e prijs Jaguar XF Sportbrake (deelnemer: Kimman Amsterdam-Haarlem BV)
Stekersprijs 2013
1e prijs Corsogroep KAVB Hillegom-Haarlem en omstreken (praalwagen: Apen eten Bananen)
2e prijs Corsogroep De Zilk (praalwagen: Proost!)
3e prijs Scouting Lisser Kaninefaten (praalwagen: Strawberry Fields Forever van de Gemeente Hillegom)
Mooiste praalwagen 2013
1e prijs Apen eten bananen (Corsogroep KAVB Hillegom-Haarlem en omstreken)
2e prijs High Tea (Bloemententoonstelling Keukenhof)
3e prijs Appeltje voor de dorst (Rabobank Bollenstreek)


vrijdag 19 april 2013

Af

Klaar voor de start? Af!
Het is vrijdagmiddag en alle praalwagens zijn klaar/af. Met drie was het nog (erg) spannend, want die kwamen de donderdagnacht niet compleet door. Daar moest vrijdagochtend nog behoorlijk wat werk aan verricht worden. Alle drie de groepen echter zeiden vol vertrouwen: Dat gaat lukken. En het lukt (met eentje ongeveer een half uur voordat we naar buiten zijn gaan rijden). En wat een mooi corso staat er weer. Het mooiste corso ooit (uiteraard, of zei ik de afgelopen jaren ongeveer hetzelfde? Maar dit keer is het weer zo). Het was spannend en we moesten creatief zijn, vooral met bloemen, maar ook met veel andere zaken. En we zijn bijzonder creatief. Denk daarbij zeker aan de stekersverenigingen en hun coördinatoren. Zij doen steeds meer mee in het bedenken van oplossingen en verbeteringen. Zoals het corso niet meer slechts van A naar B rijdt en veel meer betekent, doet een stekersvereniging allang niet meer alleen maar het op de praalwagens prikken van veel hyacinten en andere bloemen (narcissen en tulpen). Het is een "totaalconcept".
Een hele klus hoor, zo'n praalwagen
Daar gaan we dan zo ook mee om. Ook met het beoordelen van alle praalwagens. Dit jaar gaat de jurering wat anders dan anders. Hadden we vroeger 2 prijzen plus de bekroning tot stekersvereniging van het jaar, we voegen dat nu samen. Dus naast de beoordeling van het werk en de kwaliteit, neemt de jury mee hoe dat is gedaan, hoe wordt gewerkt, hoe wordt mee gedacht. Maar eveneens gaan we breder dan alleen het in de hal beoordelen van de praalwagens. Alles wordt buiten ook nog een keer beoordeeld en zelfs nog een keer, rijdend met de figuranten er op. Voor de juryleden zo dus een heel klusje geworden. De bekendmaking van de prijzen gebeurt tijdens de opening in Noordwijk, dan worden ook alle prijsborden op de praalwagens (en luxe wagens) geplaatst. De echte prijsuitreiking is tijdens het bedankfeest, half mei.
Ook de luxe wagens zijn inmiddels beoordeeld, daar is de uitslag wel al bekend, vanavond in Noordwijk bekendmaking. Overigens, eerder al gezegd, ook daar zitten echt plaatjes van voertuigen bij, de jury had het niet gemakkelijk.
In slagorde, de corsoscooters

En dan gaan we nu rijden, de praalwagens zijn naar buiten, hebben een lekker douche gekregen (omdat het toch niet gaat regenen). En het multidisciplinair coördinatieplan testen. Aan de voorbereidingen ligt het niet. Vandaag de gehele dag allerlei betrokkenen bij dat deel van het corso over de vloer gehad. In de kantoren van de corso-opbouwhallen zijn diverse ruimten ingericht om van daaruit alles aan te sturen, ik noem het uiteraard geen crisiscentrum, maar meer een zenuwcentrum. Veel vrijwillige verkeersregelaars kwamen al even langs om geïnstrueerd te worden, de materialen te checken en te testen, ook goed voorbereid dus.

En laten we dan straks (neen, eigenlijk het gehele weekend) gewoon lekker genieten van een supermooi corso, dat van 2013. Die 13 slaat echt nergens op, is gewoon maar een getal.
Hier valt het dan nog wel mee (op dit moment)

Gewoon Lekker Werken

Een heerlijke donderdag, waarop we nu eens lekker aan de slag konden met dat waar we goed in zijn en wat we graag doen, een corso bouwen om straks te laten rijden. Een van de mensen zei vanavond toen we naar huis toe mochten: Eigenlijk komt het meeste toch uiteindelijk gewoon goed. En zo is het (en dat moeten we anderen ook maar eens laten merken en/of ervaren). En dat het goed komt is omdat er gewoon lekker gewerkt wordt.
Gewoon mooi geworden

Een groot gedeelte van de praalwagens is klaar. Wat zien ze er weer mooi uit. Nog enkele praalwagens met een uitdaging. Daar moeten nog wel wat handen aan besteed worden. Of een oplossing gevonden voor het feit dat er net van het ene soort hyacinten dan toch net te weinig is. Uithalen en hersteken met een ander soort of anderszins een oplossing vinden. Dat lukt, we zijn daarin heel creatief (geworden).
Zeker zo'n laatst steekavond, de donderdag is er echt sprake van het corsovirus. Veel handen die licht werk maken, leuke muziek van de straatklinkers en een erg enthousiast optreden van de Bollensteek band. Sprak nog een Duitse cameraploeg en die heeft wel vier keer gevraagd of het klopte dat we dit alles met een heel grote groep vrijwilligers doen. En of ik dat (op mijn beste Duits) ook nog in de camera wilde herhalen. Natuurlijk, want het is zo. Komt daarna een Amerikaan op me af die exact dezelfde vraag stelde. Leuk hè!
Niet vergeten, ook mooie luxe wagens
Jan Slagter van MAX was er nog, uiteraard bij zijn twee praalwagens, die heel mooi worden. Hij heeft ook alvast wat opnames gemaakt die gemonteerd worden in de zaterdag te maken opnamen van het bloemencorso, uit te zenden in het weekend daarna, op zondag 28 april om 17.05 uur op Nederland 2 (of is het al NPO 2 geworden?).

Nog nooit gebeurd dat we tot zo kort voor de afronding bloemen aan het snijden geweest zijn. Tot in de donderdagavond kwamen er nog verse bloemen binnen. En misschien is het zelfs nodig om vrijdagochtend nog een klein beetje bij te snijden. Hopelijk niet, maar als het nodig is, doen we het (uiteraard). De chauffeur die de kratten komen (brengen en) halen, is werkelijk een kunstenaar, over een smal bruggetje deze keer. Het gaat wel eens mis, want begin van de week draaide hij zich vast in het bollenland.

Het is net een echt bedrijf, met zelfs afvalscheiding. Gaat goed (op een paar stekersverenigingen na, best wel wat
Gewoon werken
jammer, omdat wij juist die verenigingen erg helpen).

Morgen afronden en allerlei officiële dingen voordat en tijdens dat het corso rijdt. Kreeg een heus protocoldraaiboek voor de opening in Noordwijk. Weten we wat ons te wachten staat. Een mooi corso dus.

woensdag 17 april 2013

Incident(eel)

Ik kan in deze editie van de weblog natuurlijk niet onderuit te verhalen over het incident dat vlak na de start van de eerste steekdag plaatsvond. Dus laat ik daar dan ook direct maar mee beginnen. In de cellen staan onze flessen opgeslagen waarin het purschuim zit waarmee de praalwagens worden gespoten. Dat purschuim is overigens een materiaal dat ook in de bouw en zo wordt gebruikt. Bouwvakkers weten maar wat goed wat purren is. Die flessen voldoen aan alle veiligheidseisen. Echter, dit keer ging het fout met een aansluiting waar de slangen aan vast gemaakt worden. Een aansluiting bleek (en dat bleek achteraf) slecht te zijn, waardoor deze bij het aankoppelen van de slang afbrak en het purschuim uit de fles ontsnapte. En dat ging niet zachtzinnig. Dit was voor het eerst in het bestaan van het product in deze vorm, 27 jaar, dat dit gebeurde, wist men ons later te vertellen. En dan natuurlijk bij ons. Corso 2013 dus! En bij zoiets treden dan allerlei veiligheidsmaatregelen in werking. Wij hebben de hulpdiensten uiteraard verwittigd en die nemen (en ook dat is weer terecht) geen risico. Dus er zijn metingen verricht en de plaats (de cel) werd vergrendeld. En de hal moest, ook weer voor de zekerheid en uit veiligheidsoverwegingen, worden ontruimd. Na diverse metingen, zoeken in logboeken en dikke boeken over de mogelijk aanwezige stoffen, bleek dat er geen sprake was van gevaar waarna de hal werd vrijgegeven. Wel moest de cel door een gespecialiseerd bedrijf worden schoongemaakt. Maar dat was niet eens zo erg, want het was gewoon een troep geworden in de cel.
En zo dus gezegd en gedaan.
Hoop gedoe, gelukkig op niets af. Maar we willen gewoon geen enkele risico nemen. Er was sprake van een licht gewonde. De man waarbij de slang afbrak is veiligheidshalve naar het ziekenhuis gebracht en uitgebreid onderzocht. Gelukkig niets aan de hand, alleen wat spierpijn (donderdag w.s. wat erger).
Zelf ben ik blij te kunnen constateren dat wanneer er zoiets gebeurt, wij (als vrijwilligersclub, wil ik dan nogmaals gezegd hebben) heel snel en professioneel kunnen opereren. De ontruiming van de hal ging ordentlijk en snel (we voldeden ruim aan de veiligheidsplannen). De woordvoering en berichtgeving was direct keurig geregeld. De samenwerking met de hulpdiensten ging goed. Kortom, wanneer echt iets gebeurt, wat we uiteraard nooit hopen, zijn we in staat adequaat te reageren.
Ook dat is corso 2013 dus.
Dit was dus echt de eerste steek
Maar verder, we zijn vandaag aan de slag gegaan. Rond een uur of acht gingen de eerste handjes aan het werk en kwam er al heel rap een kleurtje inde hal. En om 15.00 uur begonnen we dan echt (haha) met de eerste steek. Dit jaar door de gebroeders Van der Plas, kaasboeren op een hoog niveau en leuke mannen. Die eerste steek wordt georganiseerd door de gemeente Teylingen, omdat het opbouwen van de het corso op hun grondgebied plaatsvindt. En de praalwagen van Teylingen heet Streekproducten. Boerenkaas is zo'n streekproduct.
Er is hard gewerkt, bij mijn vertrek uit de hal naar huis (moest nog een weblog maken) zagen heel wat praalwagens er al heel aardig uit. En staan er luxe wagens te schitteren. Het wordt een mooi corso.
Ook de organisatie er omheen gaat goed. Bij een incident, maar ook verder. We werken samen met het ROC Mondriaan, die verkeersregelaars, beveiligers en wat dies meer zij levert. Zij doen dit voor hun opleiding. Konden goed oefenen vanmorgen, maar ook verder op de dag. En je kunt niet eens zien dat ze nog in opleiding zijn, soms een beetje, maar dat hoort ook en eigenlijk dus niet. (Wat een zin is dit.)

Mooi dat ook dit kan
En toen ik naar huis fietste, dus buiten was, zag ik dat de grote kranenboer uit Sassenheim weer een heel grote kraan had uitgeschoven, vol lampen had gehangen en daarmee de corsobuitenterreinen verlichtte. Dat doet me goed, dat iedereen op zijn manier betrokken is bij ons Bollenstreek-corso.

dinsdag 16 april 2013

Het weer

We hebben het veel over het weer bij het bloemencorso. En Piet Paulusma van het weer heeft het over het bloemencorso. Vanavond stond hij in de corsohallen om zijn voorspellingen voor onder meer het corsoweekend te doen. Dat ziet er op zich heel aardig uit. Droog, wat fris, maar met een lekker zonnetje en weinig wind. Hoe anders dan het vandaag was en morgen wordt.

Piet Paulusma met een van de "huismeesters"
Het weet dat, dat weer. Dankzij het weer zijn we dus "veroordeeld" tot Franse hyacinten. Overigens, we zijn met die Franse hyacinten helemaal niet ongelukkig, los van het georganiseer en de kosten. Het zijn goede hyacinten en toch ook met een Nederlands tintje. Geteeld door Nederlandse telers, uit Nederlandse bollen die ook weer naar Nederland terug komen. Ze hebben alleen een Frans tintje. Ook in Bretagne was het weer anders dan anders en daardoor ook daar het seizoen laat. Net als hier. Inmiddels is de natuur dus zo'n vier weken achter en hebben we koud en guur weer gehad. (In Frankrijk, tijdens ons verblijf aldaar, was het trouwens echt slecht. Storm, harde regen en koud, waardoor we veel wachttijd hadden, in een nat gewas mag je niet komen.)
We kijken dus al heel wat langer naar weerberichten, buienradar en andere app's. Staat daarnaast ook nog eens in het multidisciplinair coördinatieplan, dat we naar het weer moeten kijken. We willen dat natuurlijk zelf, kijken hoe onze mensen gekleed moeten worden en hoe het publiek kan genieten, met een dikke jas aan, een paraplu of een t-shirt. Maar we moeten scenario's hebben voor slecht weer, (te) mooi weer en noem maar op. Weer een hoofdstuk.
Het weet wat, dat weer.

Piet Paulusma dus (is een erg leuk item geworden). Maar de lijst met camera- en radioploegen is erg lang geworden voor woensdag en donderdag. Om 07.00 uur staat de eerste op de stoep. Om het begin mee te maken. En dat is dan niet de eerste steek, want die is des middags rond een uur of drie. Dan zijn we al een poosje bezig, maar ik schreef al eerder, de eerste steen komt ook op een hele laag eerste stenen. Dit jaar wordt de eerste steek gedaan door twee Sassenheimers, de gebroeders Van der Plas. Zij wonnen kaasprijzen, oftewel prijzen voor hun boerenkaas. En de eerste steek wordt traditiegetrouw gedaan op de praalwagen van Teylingen en laat die (Bon Appetit) nu over streekproducten gaan, met een grote koe en kaas voorop.

Van een aantal jaar geleden, bloemwerk en hyacinten
Inmiddels veel bloemen in de hal, voor het bloemwerk op de praalwagens en luxe auto's en zo. Het afval scheiden moeten sommigen nog aan wennen (thuis is het toch ook niet zo moeilijk), de verkeersregelaars hebben hun eerst uren buiten er al opzitten. En over de gele borden wordt erg veel gesproken. Vooral over het nuttig effect en de overkill waaraan gedaan wordt (moet worden).

Vanavond met "mijn" mensen nog even een borreltje (er was geen Spa rood, mag nog wel hersteld worden) als officiële aftrap van onze marathon van drie steekdagen en twee corsodagen en een marktdag in Haarlem.

maandag 15 april 2013

Weer geel

Maar dan nu niet van de narcissen, doch van de borden. Voor het weekend zijn er in de streek een paar borden geplaatst met informatie over de verkeersmaatregelen, afsluitingen en andere informatie voor weggebruikers. En een paar betekent wel dat het er redelijk veel zijn (200). De bedoeling is dat hiermee van tevoren wordt aangegeven dat er in het corsoweekend wat overlast is vanwege ons mooie evenement. Ik heb zo maar het gevoel dat de meeste mensen dat wel al weten. We worden na het plaatsen van die borden overspoeld met vragen erover. Of wat er op staat klopt (tja), maar ook veel vragen, die veroorzaakt worden door het feit dat er geen hele lappen tekst op kunnen.
Deze is toch wel duidelijk?
En veel van die borden komen in een woud van borden (gele borden) die er al staan. Er wordt op nogal wat plekken aan de weg gewerkt en ook daar verschijnen dan weer van die gele borden. Misschien in de evaluatie maar even mee nemen wat het doel van de borden is en of dat zo wordt bereikt.

In de opbouwhal begint het langzamerhand een kleine mierenhoop te worden. Veel stekersverenigingen lopen al om hun praalwagen heen te dansen en voorbereidingen te treffen voor de grote steekdagen, woensdag en donderdag. Stellingen plaatsen, koffieapparaat installeren, staal schilderen, wat zijde verwerken op die plekken waar het steken niet lukt, zand strooien, bollen prikken, boomtakken plaatsen, en nog wat van dat soort dingen. Je gaat heel langzaam zien hoe de praalwagens gaan worden. Heel langzaam, want met de bloemen er op wordt het pas echt duidelijk (uiteraard). De eerste narcissen zijn vanmiddag gekopt en komen de cel in. En hyacinten, ach, wat zullen we daar nog van zeggen. Hoe lief de woorden ook zijn die we spreken, het gaat echt weinig worden.
Een vis, eh praalwagen in wording
Die stekersverenigingen, overigens, doen al het werk voor het corso omdat het zo ontzettend leuk is, het corsovirus heeft toegeslagen en de verenigingsband wordt verstevigd. En ook omdat er een leuke vergoeding voor de clubkas tegenover staat, geen topbedragen maar toch aardig. Meestal gebruikt men dat dan voor iets speciaals, in plaats van het op de grote hoop te gooien. En dat is ook wel slim, want sinds enkele jaren is er een goede-doelen stichting, in ons geval Fonds 1818, die in dat soort gevallen het bedrag dat de verenigingen verdienen, verdubbelt. Maar dan alleen wanneer er er met dat geld wat extra wordt gedaan. Denk aan een AED, nieuwe kostuums, een mengpaneel, en meer van dat soort dingen. Toevallig vanmiddag de papieren voor deze zogeheten steekverdubbelaar ondertekend. Dus ook voor corso 2013 geregeld.

Het zit hem in de details. Eerder gaf ik al aan dat we met de figuranten bezig zijn om hen nog meer onderdeel van het corso en hun praalwagen te laten zijn. We proberen ook met de aankleding op de praalwagens daar rekening mee te houden. De kleding van de figuranten uiteraard, maar ik bedoel nu meer de attributen. Zo hebben we bij de kringloopwinkel tafels en stoelen weggehaald voor de terrasjes, eettafels en chique stoelen. Van alle markten thuis, ook deze.
De tafel voor een Bourgondische maaltijd

zondag 14 april 2013

Haarlem

Ik zeg wel eens, het is het Bloemencorso van de Bollenstreek en Haarlem. Alleen dat is zo'n lange term, dus we houden het meest op Bloemencorso Bollenstreek. Maar Haarlem is wel degelijk een (belangrijk) onderdeel van ons corso. We hebben dat bevestigd door in maart voor weer 5 jaar de afspraken met Haarlem te maken en herbevestigen. En daar zijn we erg blij mee. Haarlem doet al jaren met twee praalwagens mee, we rijden zaterdagavond een vrolijk en druk bezochte stad binnen, met onze verlichting aan en met mooie muziekkorpsen. Meest rijden (en lopen) de twee top Haarlemse bands, Damiate Band en Marching & Cycling Band HHK, mee in de stoet. En zo cirkelen we door Haarlem om laat in de avond op de Grote Markt onze parkeerplaats te zoeken.

In de avond worden er nog veel activiteiten, vaak iets met muziek, georganiseerd. Vervolgens wordt op de zondag als corsozondag op de Grote markt en omgeving een fantastische corsoweek afgerond. Veel inwoners van en bezoekers aan Haarlem genieten dan van de pracht en praal en ook van de eromheen georganiseerde evenementen en activiteiten. Wederom een enorme mensenmassa, wat meehelpt aan het zijn van een topevenement in Nederland. Kreeg vorig jaar, toen ik er uiteraard ook was en op een terrasje zat te genieten een goed gevoel van het enthousiasme. Ook leuke ideeën om er nog meer speelse elementen in te zien.
De (onze) corsovlag fier in top in Haarlem
Haarlem is niet voor niets de Bloemenstad. Voor de bollen, overigens, is Haarlem in de geschiedenis erg van belang geweest. De bollenteelt in en om Haarlem floreerde levendig, om daarna pas af te zakken naar wat nu de Bollenstreek is. De beroepsvereniging van de bollentelers, de (K)AVB is gestart in Haarlem. Veel bedrijven, nog steeds van naam en faam, vinden hun oorsprong in Haarlem. En ook de Godfather van de bollen, de heer Krelage, heeft Haarlemse roots.
Haarlem heeft de ontvangst van het Bloemencorso alweer 19 jaar geleden geadopteerd, dus in 2013 rijdt het corso voor de 20e keer Haarlem binnen.
Ook in Haarlem zie je dat er, net als in de Bollenstreek (zelf), meer met het bloemencorso wordt gedaan. Zo mocht ik aan zitten bij een diner ter gelegenheid van 100 jaar Frans Hals museum en dat diner had als onderwerp: Bon Appetit. Was ik best een beetje trots op (ook dat ik uitgenodigd werd). En, er is op de zaterdag 20 april een speciaal evenement georganiseerd voor de betrokken gemeenten en provincies, ook gekoppeld aan ons thema. De colleges van de 5 Bollenstreekgemeenten en de twee provincies gaan gezellig met elkaar eten in Noordwijk, Bon Appetit, en vervolgens gezamenlijk de binnenkomst van het corso in Haarlem bekijken. Bij het eten ben ik (met mijn andere pet op) niet aanwezig (heb wat anders te doen), bij de binnenkomst wel. Ook daar kijk ik naar uit.

zaterdag 13 april 2013

Een hoop geregel

Op zo'n zaterdag als vandaag zijn de bestuursleden van het corso vooral bezig met het regelen van allerlei zaken.
Zo werden er stapels portofoons en ander communicatiemateriaal binnengebracht. In het kader van Aaneengesloten en op tijd, maar ook van ons (jawel) Multidisciplinair coördinatieplan is het van belang dat we kort, goed en snel kunnen schakelen en communiceren. En dat is dan gemakkelijk gezegd, maar ook dat kost een hoop energie. Zo is het bijvoorbeeld nodig om enkele steunzenders te plaatsen om de gehele route te bestrijken. Goed dat er (bijvoorbeeld) watertorens in de Bollenstreek staan. En het is ook wel een beetje grote jongens speelgoed, al dat leuke spul.
Gypsophilia (het witte)
Elders in de hal stond een van onze mannen in het zweet Gyps uit te pakken, ja Gyps met een Y, dus geen gips. We kregen een behoorlijke partij Gypsophilia aangeboden, moesten het wel halen en uitpakken en op water zetten. Dat deden we dan dus ook. Wel leuk om een product, geen bolbloem zijnde, dat zijn oorsprong in de Bollenstreek kent wat meer in het corso te kunnen gebruiken.

En natuurlijk zijn onze Hyacinten-007's door de Bollenstreek aan het rijden om te zoeken naar velden die we dinsdag of woensdag kunnen gebruiken, dat is: snijden. Dat mooie weer, dat voor zondag voorspeld is, is dan wel echt hard nodig (en ik heb er nog een klein beetje een hard hoofd in). En, ook voor de narcissen blijft het spannend, maar daar is wel een aantal velden in het snotje. Voor een praalwagen moeten we nog wel even nadenken. Kunnen we meestal wel wat creatief met kleuren spelen, voor de normaal gesproken rode aardbeien wordt dat wel een uitdaging. Rood hoort bij tulpen en die zijn er echt niet. Misschien moeten we daarom de aardbeiden maar een echt andere kleur geven, dus gewoon knalblauwe aardbeien maken!

Weer anderen zijn druk bezig geweest om de toch wel leuke van de werkvloer komende ideeën over het schooien (zie gisteren) uit te werken. We hebben nog 6 dagen! Zijn bijvoorbeeld op zoek naar een bakkersfiets, met chauffeur (ik niet, wil wel graag fietsen, maar heb die corsodag wat anders te doen) in bakkerskostuum. Ik gok dat zelfs dat nog gaat lukken.
Ik zag timmerlieden de bar in elkaar zetten en de cateringhoek verder opbouwen (weer nieuwe vrijwilligers, chapeau). Hele stapels gaasbakken werden heen en weer gereden om routes uit te stippelen.
Laten we hopen dat deze te groot is (voor restafval)
We doen dit jaar weer nadrukkelijker aan afvalscheiding, we moeten en willen het goede voorbeeld geven en het is ook een (terechte) voorwaarde van onze sponsor Meerlanden. Er komen diverse afvalhoeken (eigenlijk dus milieuparkjes), waar we groenafval (daar hebben we wel wat van), plastic, papier en (dus niet zo veel) restafval apart houden. Duurzaamheid voorop.
En, we denken aan alles, ik zag een groot spandoek in corsokleuren met verwijzing naar de toiletten.

Kortom, er komt wat kijken voordat we aan de slag gaan met die 1000 paar handen die de praalwagens mooi gaan maken.

vrijdag 12 april 2013

Leren collecteren

Al weer wat langer geleden constateerden we dat er best een grote groep mensen bereid is om iets bij te dragen aan het corso, alleen ze wisten niet hoe. We hebben wel eens over allerlei donateurschapsystemen gedacht, maar dat is veel werk voor wat het oplevert. Ook een Vrienden-van concept zet je niet zo maar op, althans voor zoiets als een corso.
Daarnaast constateerden wij dat het helemaal niet zo gek is dat er voor een evenement op deze schaal een bijdrage wordt gevraagd. Enkele andere corso's kunnen dat prima regelen, omdat ze op een afgesloten terrein (al is dat een geheel dorp) rijden. Dan zet je een paar entreeplekken neer, wil je naar binnen, dan betaal je (zelfs voor het parkeren). Deze optie is voor ons niet uitvoerbaar (wanneer we dat al zouden willen overigens). De gehele Bollenstreek is een groot open gebied, gelukkig wel, dus dat lukt niet. En we willen het sowieso vrijwillig houden. Daarom en nog wel vanwege wat andere redenen, zijn we alweer wat langer geleden begonnen met het fenomeen Schooiwagen. Daarmee en daarbij vragen we om een vrijwillige bijdrage aan het corso, dus of en hoeveel je bijdraagt, het is aan jezelf.
Een schooier hard aan het werk (nou ja)

Dat bijdragen gaan we dan wel zo gemakkelijk mogelijk maken, dat snap je. Dus we hebben de schooiwagen uitdagend gemaakt met grote schatkisten waar je je geld in kwijt kunt, daartoe uitgenodigd door enkele van onze figuranten. Daaromheen lopen weer andere figuranten, de scouts uit Noordwijkerhout met collectezakken aan stokken, om overal bij te kunnen. Beetje afgekeken van de kerk, zo te zeggen. We halen er een stevig bedrag mee op, dat we goed kunnen gebruiken om ons evenement mogelijk te houden, sterker nog, het is inmiddels hard noodzakelijk.
Om die reden zoeken we naar mogelijkheden om het nog gemakkelijker te maken, dus om de mens nog meer te prikkelen om bij te dragen. Dat begint al met het bekend maken dat we schooien en waarvoor dat dan is. In elke dorp hebben we daarom een lokaal bekende speakerman (en sinds vorig jaar 1 vrouw), die wel zijn/haar talen spreekt gelet op de toeristen, voorafgaand aan het corso voor de uitleg. Een van hen spreekt zelfs een aardig woordje Japans (nou ja, een paar geleerde zinnen), tot grote hilariteit van de Japanners.
De schooiwagen in vol ornaat
De figuranten op de schooiwagen (door mij omgedoopt tot praalwagen van het publiek, dit jaar dus de 20e praalwagen) worden steeds meer onderdeel van het gebeuren, zoals alle andere figuranten (zie mijn weblog van gisteren). En de scouts, die echt een stevige klus uitvoeren (je zult maar 40 kilometer lang lopend moeten collecteren) proberen we daar ook verder bij te helpen. Vrijdagavond hielden we zelfs voor de eerste maal een "schooiwagen-workshop". Scouts, figuranten, een van de speakers (ook fervent toneelspeler), samen hebben we goed doorgenomen waar nog mogelijkheden liggen. En dat natuurlijk binnen de allerlei beperkingen. Die 40 kilometer, het feit dat het corso door moet blijven rijden, (aaneengesloten en op tijd, nietwaar!), de enorme mensenmassa's bij tijd en wijle waar je de weg door moet vinden. Ik had al veel respect voor deze ook weer vrijwilligers, maar na de workshop nog meer. En zeker omdat ze lekker meededen in het nadenken over verbeteringen, als doel een hogere opbrengst. Sprekende kleding, interactie met het publiek, geinige dingen als een pollepel (ik noem maar wat, Bon Appetit), allerlei leuke ideeën. Dat gaat echt goed komen.

En ook nog weer/meer media-aandacht. De laatste praalwagen helemaal gereed voor de opbouw. De tractoren ondergebouwd. Hal volledig ingericht, vloer afgedekt (oh dat was al zo). De bloemenmensen naar buiten, op jacht naar (binnenkort) bruikbare hyacinten en narcissen. Weer een productief dagje voor alle corsomensen.




donderdag 11 april 2013

Aan het werk

We stomen op naar de corsoweek, een week waarin er een hoop moet gebeuren om weer een mooi (het mooiste corso van alle jaren uiteraard) op de weg te zetten. Het is natuurlijk bekend dat dit met heel veel handjes vanuit de Bollenstreek gebeurt. Om dat werk in de corsoweek en op de corsodagen steeds beter te laten verlopen, organiseren we vaker workshops. Vandaag maar liefst twee, allereerst die voor de stekersverenigingen. Vanuit diverse invalshoeken wordt er informatie gegeven over de steekdagen en het steken.
Waar komen de hyacinten vandaan (neen, niet uit Frankrijk (ook wel), maar uit welke cel).
Hoe krijg je ze en houd rekening met partij en kleurverschillen.
Hoe werk ik de verlichting goed weg zodat we ze niet zien en wel het licht zien.
Werk mee aan de afvalscheiding.
En natuurlijk: hoe kun je het best steken voor het mooiste resultaat.
We gaan het werk van de stekersverenigingen ook anders beoordelen en waarderen. Om nog meer recht te doen aan de inzet van allen.
Druk aan het oefenen voor het beste resultaat
Tweede workshop was die voor de figuranten. Veel jonge meiden dit keer, die acteerles kregen met als rode draad: hoe maak ik contact met het publiek en ben ik onderdeel van de praalwagen. En je mag best een keer zwaaien (daar ben ik weer) maar blijf zoveel mogelijk in je rol. Maar ook wat tips om de best wel lange toch lichamelijk vol te houden, met wat oefeningen en kunstjes (van Oefening baart kunst). En niet SMS'en, Whats-appen, twitteren, niets voor mij dus.

De schooiwagen achter een Agilla op de melkpakken
De hal is klaar, de vloer is gelegd. Er komt over de tennisvloer altijd eerst een plastic folie en vervolgens een grote houten vloer. Die beide zijn ook nodig voor de rest van het seizoen, wanneer de opbouwhallen weer gewoon exporthallen voor bloembollen zijn. Maar daarop wordt nog een extra laag gelegd om alle rommel en vooral water tegen te houden. Daarvoor gebruiken we melkpakken, maar dan nog op de rol. Grote rollen melkpakkenmateriaal, overschotten en afkeur, worden uitgerold. Nog een heel klusje. Komt wat voor kijken, bij een corso bouwen, da's wel duidelijk.

De mannen uit Frankrijk zijn terug, de helft van de hyacinten ook. Het gaat weer lekker ruiken in de cellen en straks in de hal. Vandaag overigens groeizaam weer, een zacht regentje. Dit weekend zon en dan gaan de narcissen en misschien ook hyacinten lekker groeien zodat we nog wat kunnen gebruiken. Maar ook dat blijft nog steeds spannend.

Ze zijn er!
Zo spannend dat dit inmiddels nationale aandacht trekt. Ik denk dat we vandaag zo'n beetje op alle nationale radiozenders geweest zijn. Oh neen, dat zijn er inmiddels zo veel, dat kan niet. Maar wel op veel van die nationale zenders. En veel kranten en digitale media pakken het ook op. Twee landelijk ochtendbladen besteedden er aandacht aan (en dat zorgt dan weer voor extra radioaandacht, zo werkt het). We zetten het corso op de kaart, want hierdoor wordt wel steeds bekender dat er op 19 en 20 april het mooiste corso, van de Bollenstreek, gaat rijden. Want dat vertellen we natuurlijk er wel bij, hierdoor wordt het juist weer grandioos. En de streek trouwens ook, want in het corsoweekend zal het overal genieten van de velden zijn.

De trekkers staan bij de hal, de meeste praalwagens in de hal, de laatste praalwagen wordt vrijdag met purschuim voorzien, er wordt hard gewerkt.

woensdag 10 april 2013

Persco

Raak steeds meer thuis in allerlei werelden. Ik heb zo bijvoorbeeld de afgelopen dagen geleerd dat vakjargon voor een persconferentie is persco (althans bij 1 omroep, verder weet ik het niet). Woensdag/vandaag de gebruikelijke persconferentie, laat ik het woord traditioneel nu niet gebruiken, daar raken we nu net wat van af. Op Keukenhof, met alle doorkomstgemeenten en Keukenhof zelf aan het woord. En veel media. Schrijvende, digitale, radio en TV.
De gemeenten hadden de gelegenheid om even kort (en dat lukte dus niet bij iedereen) te verhalen over de corso-acticvititen binnen hun gemeente. Want, ik vertelde het al eerder, van een eigenstandig evenement dat van A naar B rijdt, is het corso uitgebouwd naar een breder ingezet, gedragen en goed benut evenement. 5 dagen bloemenfestijn, niet alleen het corso, maar ook allerlei gerelateerde activiteiten. Immers, wanneer er zoveel mensen, toeristen en streekgenoten, voor het corso op de been komen, daar kun je wat mee. Dat vinden steeds meer partijen, de gemeenten dus, maar ook ondernemers, organisaties en noem verder nog maar op.
Op websites, die van ons, maar ook die van gemeenten zelf, wordt uitgebreid verhaald over dit moois:

  • Het verlichte corso in Noordwijk, met daaraan gekoppeld de mooiste file;
  • De avondopstelling in Noordwijkerhout gevolgd door een mooie taptoe van The Band of Liberation
  • De opbouwdagen in Sassenheim en het (enorme) kindercorso in Voorhout,
  • De opnamen voor Omroep MAX in Lisse en de steeds succesvollere Keukenhofcorsoboulevard.
  • De markt in Hillegom en de bijeenkomst voor nieuwe inwoners, plus de pauze bij Fordmuseum en opgestelde praalwagens aldaar.
  • De intocht in Haarlem, de corsoshow op zondag op de Grote Markt, met veel vertier.

Natuurlijk, deze lijst is niet uitputtend.
Alle sprekers (dus partijen) bijeen
Ook zelf uiteraard nog het nodige verteld over corso 2013. Het was het echte verhaal, van hoe te komen tot wederom het mooiste corso. Stilgestaan bij de hyacintenproblematiek (daar was mediaal de meeste aandacht voor, dat zal duidelijk zijn, het is ook even onze grootste uitdaging) en bekend gemaakt dat Minster Stef Blok van Wonen en Rijksdienst de officiële aftrap in Noordwijk op vrijdagavond doet. En veel dank uitgesproken naar alle vrijwilligers, waaronder deze keer heel nadrukkelijk "mijn" bestuursleden. En terecht, zonder hen zouden we het niet redden.

Trots met de cheque voorop
Keukenhof verraste ons met een fors financiële bijdrage (maar liefst 5000 euro). Dat kunnen we goed gebruiken voor de onverwachte Frankrijk-kosten. Maar ik vind het signaal dat Keukenhof hiermee afgeeft erg belangrijk. Ons corso is belangrijk voor de streek, de economie, het op de kaart zetten en de gemeenschapszin. Dat wilde Keukenhof op deze wijze nog maar een keer goed onderstrepen. Veel dank ook vanaf deze plek nog een keer.

En, ik had me voorgenomen om niet zoveel meer te vertellen over de regels en dan vooral de soms hilarische of overspannen invulling daarvan. Want te veel aandacht daarvoor leidt af van de goede zaken, want inmiddels is er wel een stevig plan ontstaan waarmee we het corso goed en veilig van A naar B krijgen. Ondanks al mijn gezever: daar hebben velen hard aan gewerkt. Na het corso gaan we dat goed evalueren en kijken hoe we er nog meer uit kunnen halen en nog praktischer kunnen krijgen.
Dan is het eigenlijk jammer van het smetje van vandaag, waarbij 8 dagen voor het corso er van een van die netwerkpartners nog anderhalve pagina opmerkingen op het multidisciplinair coördinatieplan komt. Met gevolgen in dat plan, de afspraken (en ook weer financieel).


dinsdag 9 april 2013

Geel

De eerste praalwagens zijn de Klinkenberghallen ingereden. Ze zijn nog slechts in purschuim gehuld (vandaar Geel), doch er wordt hard gewerkt aan het schilderen van nog zichtbare stalen delen en ook wordt er zijde gewikkeld over die stukken en stukjes waar we met steken niet bij kunnen komen. Straks moet er wellicht nog wat meer zijde komen wanneer we te weinig bloemen hebben, maar dat is van later zorg (en lossen we (hopelijk met bloemen) wel weer op). De zelfrijdende nieuwe onderstellen kunnen al op hun plek gezet worden. De achterwagens van de oude onderstellen ook. Onder de oude voorwagens moeten natuurlijk nog de tractoren worden gezet, dat gaat vrijdag of zaterdag gebeuren. En zo ziet het er dus nu uit, langaam maar zeker wordt duidelijk hoe het straks allemaal komt te staan.
Ze staan nog wat schots en scheef

Vertelde ik eerder dat het laswerk klaar is, ze (de praalwagens) zijn nog niet allemaal in plastic gewikkeld en voorzien van purschuim. Nog een paar, dat wordt nog even aanpezen.
Ook hier weer regels en voorschriften. De verkeersdienst van de politie wil alle praalwagens controleren, want hoewel we dankzij alle maatregelen en voorschriften op een afgesloten evenemententerrein rijden en een ontheffing van de Rijksdienst voor wegverkeer hebben, moeten de praalwagens toch nog aan allerlei voorschriften voldoen. Bijvoorbeeld, op de foto een praalwagen met al grote ogen (gaten) maar die volstaan niet. Er moet nog een gaatje bijkomen. Dat gaan we dan maar weer doen. Ook mogen er inmiddels op de luxe auto's geen toeven op de motorkap meer komen, want dat belemmert het uitzicht van de chauffeur te veel. Als ze nu niets zouden kunnen zien, dan snap ik dat nog, maar onder begeleiding en met voldoende zicht moet het toch kunnen. Maar ik houd er over op, is misschien het slimste.
Aardig gaatje toch?

Onze mensen in Frankrijk zijn druk bezig met het snijden, verzamelen en transportklaar maken van voldoende bloemen voor ons corso. Zondag zijn er 800 kratten gesneden, maandag 1300 en vandaag (men kon door regen en storm pas in de loop van de ochtend een beetje en na de middag echt beginnen) toch nog zo'n 900 krat. Woensdag nog een goede 1000 en dan kunnen de mannen naar huis. De eerste vrachtauto is al onderweg naar de opbouwhallen, met 900 kratten achter de chauffeur. ETA is woensdag net na de middag. We zullen een erehaag maken. De tweede vrachtauto is geladen en gaat elk moment rijden, komt donderdag aan, de derde vertrekt nadat onze mensen vertrekken, dus w.s. woensdagavond, en is dan tegen het weekend in Sassenheim.

We zijn erg druk bezig met de media, ik meldde het al eerder. Steeds meer nieuws(gierigen) melden zich, onder meer voor de persconferentie, schrijven al stukken en artikelen en maken met ons planningen voor tijdens de opbouwdagen en/of tijdens het corso.
Zo stonden er vandaag in De Telegraaf in een mooie Keukenhof-special een hoop woorden over het corso. Omroep West staat woensdagochtend vroeg (vind ik niet erg en zij gelukkig dus ook niet) op het  veld om eens met ons door te praten over de hyacinten. Moet zeggen, even tussendoor, dat de afgelopen dagen vooral een aantal grote hyacintenhoeken "snel" is gegaan. Wellicht dat we volgende week dan toch nog mooie verse hyacinten kunnen vinden. Dat zullen er niet veel zijn en op een laat moment, maar genoeg om de gaatjes te vullen. Ook met de narcissen zou het nog wel eens goed kunnen komen. Toch dat wat gelere corso dan wellicht. En we hebben nog nooit zo vaak naar alle weerberichten(sites) gekeken.
Echt, in The New York Times

Terug naar de media. We hebben zondag de grootste kwaliteitskrant van de wereld gehaald, de New York Times.

En we halen frequent De Teylinger, maar daar heb ik het later wel eens over. Daar komen we niet zelf aan het woord, wordt over ons geschreven.

Doe nog maar een workshop

We zitten nu echt in de aanloop naar het corso met volop voorbereidingen. Ik heb daarom de vlag maar uitgehangen, kijk er vanaf mijn werkkamer bovenop. Er zijn trouwens nog voldoende vlaggen beschikbaar (te koop). Interesse, stuur een mail naar info@bloemencorso.info.

Om mensen met het corsovirus te helpen, organiseren we deze week maar liefst drie heuse workshops. We beginnen met de "steekworkshop". Daarin krijgen de stekersverenigingen een stukje uitleg en ondersteuning hoe de praalwagen nog mooier te maken dan ze vaak al zijn. Dat doen we met echte bloemen. Huh, ja die moeten we dan nog wel ergens vandaan fietsen, want uit Frankrijk zijn ze er nog niet. Extra uitdaging. Zal wel uit een kas vandaan gehaald gaan worden, we hebben er voor die opleiding niet zo veel nodig.
Dit jaar is het overigens ook mogelijk om als"losse steker" te komen helpen bij het bloemencorso. Aan twee praalwagens kan door mensen die het leuk vinden om te steken meegewerkt worden, ook al zijn ze geen lid van een vereniging die een praalwagen onder zijn beheer heeft. We kregen zo vaak vragen van mensen die graag wilden helpen, dat we dit nu zo een keer willen proberen. Heb je interesse, mail even en kom woensdag- en/of donderdagavond naar de corsohal. Wel voor een aantal uren graag :-).
De tweede workshop is die voor onze figuranten. We zijn al wat langer bezig om de figuranten wat meer onderdeel van de praalwagen en het onderwerp dat wordt uitgebeeld te laten zijn. Een soort totaalbeeld, zo te zeggen. De figuranten worden daar bij geholpen in die workshop die door een echte begeleider van artiesten wordt gegeven.
Workshop nummer drie is voor de mensen die bezig zijn om onze financiën op peil te houden en rondom en op de schooiwagen bezig zijn. Collecteren kun je leren, moet je maar denken. Ook dit wordt gedaan door iemand die goed thuis is in de wereld van acteren en toneel.
Beetje ruime interpretatie van het begrip workshop
Zit me net te bedenken dat we min of meer nog een vierde workshop hebben, die voor journalisten, alleen noemen we dat dan persconferentie. Op woensdag rond de middag worden de media bijgepraat rondom het corso en alle andere activiteiten die er in dat weekend in de Bollenstreek en Haarlem worden georganiseerd. Want, het corsoweekend is meer dan alleen een corso, er wordt enorm veel gedaan voor bewoners en toeristen. Tijdens de persconferentie krijgen van alle gemeenten vertegenwoordigers de gelegenheid daar iets over te vertellen. Het is een hele lijst kan ik verklappen. En zelf heb ik nog wat wetenswaardigheden, zo praten we live met "onze man in Frankrijk" om uit de eerste hand te horen hoe de hyacintenvlag er bij hangt.

Genoeg te doen dus weer en nog.

zondag 7 april 2013

Van bloemen en regels

Corso 2013 komt er aan en ik begin weer aan mijn dagelijkse corsoblog. Corso 2013 staat, in ieder geval op dit moment (maar dat zal wel blijven), in het teken van bloemen en regels dus.

Het is een bijzonder voorjaar, zullen we maar zeggen. Op dit moment, 7 april en twee weken voor het corso, bloeit er nog nagenoeg niets in de Bollenstreek. Hier en daar een hoekje erg vroege tulpen met hier een daar een bloem. De narcissenvelden worden wat geel, maar dat zijn vaak nog maar de kleine potnarcissen tete-a-tete. En hyacinten bloeien nog nergens. Vanmorgen zag ik een hoekje waar wat waarschijnlijk blauw wordende hyacinten hun kopje uit de bladeren steken.
Dit zagen we drie weken geleden al aankomen, dus zijn we al gaan onderzoeken in Frankrijk wat daar de mogelijkheden zijn. Ik weet het, tijdens de presentatie-avond heb ik geroepen dat Frankrijk geen optie zou zijn voor een vroeg corso (in verband met de verplaatsing in 2014 vanwege Koningsdag). Maar dat was dus wanneer in een redelijk normaal jaar, met een redelijk vroeg corso, de hyacinten in Frankrijk al lang "weg" zijn op het moet dat we ze nodig hebben. En 2013 is dus geen normaal jaar (ook niet vanwege die regels, hoop ik, maar daar kom ik nog wel op).
Dus, onderzocht wat de mogelijkheden in Frankrijk zijn en gelukkig, daar ook erg laat en dus een optie om in Bretagne (het mooie plaatsje Plomeur) hyacinten te halen. In het paasweekend zouden de eerste mensen al gaan. Maar, nogmaals gezegd, ook in Frankrijk geen normaal jaar, want in het paasweekend waren ook de hyacinten in Frankrijk nog niet ver genoeg. Gelukkig overigens, want anders hadden we ze wel erg lang moeten bewaren. Vanmorgen, zondag, om 05.00 uur, zijn de drie mannen van de bloemencommissie vertrokken naar Plomeur waar ze eind van de middag aankwamen. Dit weekend zijn er ook wat handjes van de stekersvereniging uit De Zilk ter plaatse gekomen en komen er mensen uit Noordwijkerhout helpen, onder meer voor het mozaïekgebeuren aldaar. Verder wordt hulp geboden door Fransen. Ik heb er maar een foto bij gezet. Daaruit blijkt overigens niet dat het zo spannend is, want zo zie je de kratten ook in de cellen alhier staan. Maar er komt dus wel wat meer voor kijken. In een volgende weblog meer. En woensdag, tijdens de persconferentie proberen we een live verbinding met Frankrijk te krijgen.
In een volgend weblog (waarschijnlijk volgende weblogs) ook meer over de regels en alle (verkeers)maatregelen waar het corso in 2013 voor geplaatst wordt. En dan ga ik proberen niet te veel te mopperen, maar dat zal niet al te gemakkelijk zijn. Ik zal af en toe eens een voorbeeld geven van datgene waar we tegenaan lopen. En dan bouw ik op naar het verhaal dat, wanneer hier geen ommekeer in gevonden gaat worden, het steeds lastiger (en dat is dan een eufemisme) wordt om het corso nog te kunnen laten rijden. Ik ben, en met mij velen, veel meer bezig met dat soort aspecten dan met de bloemen (hoewel, misschien even niet het goede voorbeeld) en echte corso-aangelegenheden.
Oh ja, ik zou een voorbeeld geven en volsta daar dan voor deze eerste keer mee. Je weet (waarschijnlijk inmiddels) dat we een (1) vergunning krijgen voor de gehele Bollenstreek. Dat is heel mooi. En daar zit dan een veiligheidsplan en een multidisciplinair coördinatieplan bij van circa 4,5 cm. Een onderdeel is hoe om te gaan met die grote hoeveelheid touringcars die de Bollenstreek op beide corsodagen aan doen. Goed ideetje, we geven ze allemaal een flyer met parkeerplaatsen, goede uitkijkpunten, tijdschema en meer van dat soort zaken. Die flyer gebruiken we dan misschien nog wat meer. Heel aardig bedacht, maar vervolgens wel onderdeel geworden van het multidisciplinair coördinatieplan en daarmee van de vergunning. En daar komt ie. Krijgen we op een gegeven ogenblik een berichtje als volgt: Jullie denken er toch wel aan om een vergunning aan te vragen om die flyers uit te kunnen delen. Wat! Het staat toch al in de vergunning? Ik zeg niets meer.

Afgelopen donderdag is het laswerk (de bouw dus) van de laatste praalwagen afgerond. Ook spannend, want de laatste deelnemer meldde zich pas drie weken geleden. Maar dat soort dingen kunnen we, met een behoorlijke inspanning, dus best wel. Wij zijn namelijk van het corso bouwen en laten rijden.