maandag 27 april 2015

Mode(rn)

De jeugd kijkt naar de jeugd
Steeds minder, maar zo af en toe hoor je nog wel eens de term oubollig en Voor oude mensen. Ik denk dat dit inmiddels wel is gelogenstraft, wanneer je ziet hoeveel jeugd en jonge mensen betrokken zijn bij het bloemencorso. Dat geldt natuurlijk sowieso voor de opbouw en in de opbouwhal, maar zeker ook voor het publiek. Langs de kant van de weg zie je echt wel veel jeugd staan en ook de activiteiten die naast en rondom het corso worden gevierd trekken veel jongeren. Kijk maar eens op het Vierkant in Lisse, wat een enorme hoeveelheid feestvierders dat trekt. Toen ik 13 jaar geleden het voorzittersstokje overnam, gaf ik aan dat we het publiek niet perse hoeven te verjongen, maar we moeten we zelf voldoende blijven vernieuwen en veranderen om de gemiddelde leeftijd hetzelfde te houden. Dus niet (nu 13 jaar later) die gemiddelde leeftijd 13 jaar hoger, maar hetzelfde als destijds. Ik denk dat we kunnen zeggen dat dit zeker geldt.
 
Veel belangstelling in Haarlem, ook na afloop
Ook op zondag gold dat adagium. Was nog even in Haarlem en ook daar loopt en is een grote massa op de been. Veel toeristen ook weer, alle (nou ja) talen wel zo’n beetje gehoord, en veel ouders met kinderen plus jongeren. Het weer zat ietwat tegen, maar dat kon je niet echt merken aan het bezoek. Het corso staat het liefst (weer) op de Grote Markt, maar de Gedempte Oude Gracht heeft toch ook wel wat. Een groot voordeel is wel dat alles bij elkaar staat, in een kleurig langgerekt lint. Stond trouwens een enorm beeldscherm met daarop de opnamen, gemaakt door Haarlem 105, van het rijdend corso de dag er voor. De verbinding tussen Haarlem en de Bollenstreek dus in feite. Leuk bedacht. Vond dat de sfeer er ook goed in zat in Haarlem, veel winkels open en druk bezochte horecagelegenheden. Goed voor alles in Haarlem.
 
Tja
En dan gaan we daar weg. Dat is altijd toch wel weer een bijzonder gebeuren. Zo aan het eind van de dag zie je langzamerhand steeds meer mensen naar de praalwagens komen die er wat omheen gaan dremmelen. Want ja, ze willen wel een bloemetje hebben en meenemen. We zijn maar gestopt dat tegen te houden, maar, het moet me wel van het hart, de manier waarop het gebeurt is wel een bijzondere. Neem nou gewoon een bloemetje mee, dan vinden we dat nog niet echt heel erg. Maar graaien, rauzen, duwen, dat hoeft toch allemaal niet? De praalwagens staan inmiddels allemaal op een grote parkeerplaats gebroederlijk te wachten op wat komen gaat, de ontmanteling. Normaal gaan we daar op maandag al mee aan de slag, maar Koningsdag verhindert dat dit jaar, dus vanaf dinsdag komen de onderstellen weer boven om terug te gaan naar de opslag. De bovenbouwen worden afgevoerd, dit jaar gaan we daarbij nog eens wat nadrukkelijker onderzoeken of we er nog wat mee kunnen en of er wat meer aan scheiding van de stromen gedaan kan worden.
Wachten op wat komen gaat, de sloop

Corso 2015 is ten einde, het was een mooi corsojaar dit jaar, in mei volop evaluaties, dan ietsje rust nemen om snel na de vakantie weer aan de slag te gaan met corso 2016. Van 20 tot 24 april is het dan corsoweek, op 23 april rijden we de mooie stoet van Noordwijk naar Haarlem. En dat alles met als thema: Flowers & Fashion. Ik weet nu al dat ik dan heel mooie schoenen mag dragen.


zondag 26 april 2015

Afgedraaid

Op de foto van de start is het al druk
Wij en het programma. Maar allebei in de goede zin van het woord. Het programma, lees de draaiboeken en alles wat er verder op papier is gezet, werkt inmiddels zo goed dat we ze inderdaad kunnen afdraaien. En het gaat dan vanzelf niet vanzelf, we moeten er best nog wat aan doen. Doch dat is erg goed gegaan. Zelfs de weergoden hielpen (uiteindelijk) goed mee. Op zaterdagochtend (vroeg) onderweg van Noordwijkerhout naar Noordwijk deden die weergoden dat wat de brandweer vrijdagmiddag ook had gedaan, namelijk alle bloemen nog even van een opfrisser voorzien. Ook de chauffeurs, die er iets minder blij mee waren. En ook wachtend in Noordwijk op het startschot bleef het nog uit de lucht komen, alles en iedereen toch wat nat en klam makend. Maar, alsof die duvel en zo, bij het officiële startschot werd het droog en onderweg vielen er nog wel wat spetters, maar dat mocht geen echte naam meer hebben. In de loop van de middag werd het zelfs nog heel aardig. En ook al was het ’s ochtend somber, het had geen effect op de bezoekersaantallen, bleek. Dat startschot was best heel leuk, met de Bloemenkoningin van Noordwijk, haar pages, de hoofddirecteur van de ANWB Frits van Bruggen, de burgemeester van Noordwijk, de ambassadeur van China, de voorzitter van de stichting Bloem en Zee en moi. De fotografen moesten wel een grote fotocamera hebben om iedereen er op te zetten dus.
Beetje druk is het wel
Druk vanaf het begin, in Noordwijk zelfs zodanig dat er geen parkeerplekken voor de touringcars waren. Ze werden op een gegeven moment “afgestopt” bij Beuk om hun toeschouwers aldaar het corso te laten zien. Dus ook druk op de Van Berckelweg. Eigenlijk ging het de gehele ochtend verder goed tot Sassenheim aan toe. Ja, altijd gedoe bij de spoorwegovergang in Voorhout, waardoor de stoet vaak stil stond (er komen toch wel erg veel treinen voorbij daar), maar door het trucje dat we bedacht hadden, hele stoet stil bij het aangaan van de rode lampen van de spoorbomen, zorgde er wel voor dat het geheel nog behoorlijk aaneengesloten door het andere deel van Voorhout en de eerst meters in Sassenheim reed. En, je kunt gewoon wat langer genieten van al dat moois, toch!
Wederom met dank aan de Bernardus in Sassenheim, daar lekker gegeten en andere belangrijke dingen gedaan (toilet of zo). Want daarna kwam natuurlijk de echte uitdaging en ook het deel waar vorig jaar nog wat te verbeteren viel. Lisse, het Vierkant en de Corso-Keukenhof-boulevard. Plus de opnamen van Omroep MAX voor het gemeentehuis. En daar kan ik dit jaar lekker kort over zijn, dat is een goed teken. Het ging prima, het bleef allemaal rijden, er ontstonden geen (echte) gaten, geen nooduitrukken van hulpdiensten (daar kunnen we dan sowieso niets aan doen), geen materiaalpech. Kortom, we reden aaneengesloten en op tijd door Lisse heen en richting Hillegom. En wel, heul verschrikkelijk druk vanaf het middaguur (ochtend dus gewoon heel druk J). Over de hoofden lopen op het Vierkant (Kleintje Pils genoot juist daar van het meest van het publiek en het optreden, want ze stonden daar toevallig wel even stil en de stemming zat er snel in), en bij Keukenhof, ja, daar is eigenlijk dan geen definitie meer voor. Dus crowded, dan maar.
En in Hillegom ook
Maar daardoor konden we ook op tijd naar Hillegom. Het is al jaren de uitdaging om in Hillegom op tijd te zijn en aaneengesloten. Ondanks dat we Lisse op tijd uit waren wel ietsje te laat in Hillegom, maar dat was 10 minuten. Nou, daar doen we het andere jaren ook voor. Beetje veroorzaakt door wat muziekkorpsen ontstond er ook een gaatje, maar dat trokken we snel dicht, waardoor we toch aaneengesloten en behoorlijk om tijd door Hillegom gingen en bij het Ford Museum aankwamen, om de avondmaaltijd te nuttigen. Laat dat nu dit jaar nasi geweest zijn. Overigens, net als alle voorgaande jaren!
Foto's van corsowagens zijn er genoeg
We zaten in het Ford museum al te genieten van hoe het tot dan toe was gegaan en de staart naar Haarlem ging zo mogelijk nog vlekkelozer. Op de minuut nauwkeurig, aaneengesloten en met nog heel mooie praalwagen reden we naar de Gedempte Oude Gracht. En daar staat ie nu (op moment van dit schrijven dus). We zijn blij en voldaan (en een beetje afgedraaid, maar daardoor volop energie).
De schattingen van de mensen die meereden en ook vanuit de centrale regie in Sassenheim zijn dat het bloemencorso van 2015 weer meer mensen trok, ondanks de qua weersituatie wat mindere start. Die centrale regie heeft de zaken ook steeds beter op de rit. Daardoor was het vooral goed mogelijk om na afloop op slimme manieren de Bollenstreek weer leeg en snel mobiel te krijgen. Dat ging heel goed merkte men daar, maar merkte ik ook tijdens mijn hobbelen tussen de verschillende plekken waar ik mijn opwachting maak.
De schooiwagen op de rug gezien
De schooiwagen deed het ook goed. De upgrading, maar ook de nog betere inzet van de scouts zorgden er voor dat er zo’n 20 % meer geld is opgehaald, wat we natuurlijk erg goed kunnen gebruiken. En wat dit jaar kennelijk meer opviel, was dat het verhaal waar we ons al lang aan storen, de orgelman, nu ook door anderen is opgevallen (en waarschijnlijk wel tot wat acties zal leiden, ons lukt het tot nu toe niet om degenen die er over mogen gaan in actie te krijgen). Zo’n orgelman die in feite het schooien afroomt en daardoor laat ik het toch maar noemen misbruik maakt van de situatie. Wij organiseren zo’n mooi festijn, wat ons veel energie kost en waarvoor wat vergunningen nodig hebben en hij loopt daar zo maar doorheen. Zelfs een bedankje kan er niet af. Moest dus niet kunnen.
Ook uit de lucht is het mooi
Maar, dissonant of niet, het was een gigantisch mooi corso van de Bollenstreek, deze 2015-editie.
Nog even genieten van het stilstaand corso in Haarlem. Het weer slaat ook zondag om van toch niet zo heel fraai naar best nog wel aardig (mooie terminologieën, nietwaar?).











zaterdag 25 april 2015

De kop is eraf

De corsovrijwilliger
Het verlichte avondcorso in Noordwijkerhout zit er al weer op. Een groot succes, een enorme mensenmassa, beetje firs en wat gedoe met verkeerd geparkeerde auto’s (die zelfs weggesleept moesten worden). Jammer.
Het was ’s middags al gezellig, lees erg, druk in Noordwijkerhout, mensen die genoten van al het prach en praal dat daar was neergezet. Ook met veel leuke activiteiten er omheen. Maar we konden natuurlijk niet wachten op de start van het corso zelf. En zoals het zo’n evenement betaamt, met een echte opening, -praatjes en –handeling. Joan Leemhuis van Nationaal comité 4 en 5 mei en Rein Willems van Nationaal comité 200 jaar Koninkrijk verrichten dat met verve. Beide met een stevig verhaal, met aandacht voor vrijheid, de democratie en de vrijwilligers. Vanuit die gedachte was de openingshandeling een toepasselijke, op een corsovrijwilligers werden twee symbolische schouderklopjes gezet, als dank aan al die vrijwilligers en aan alle andere vrijwilligers in Nederland, waarmee ons land zo mooi is geworden.
Zelf kon ik de prijswinnaars bekend maken, zie hieronder…., en het thema voor volgend jaar, zie hier: Flowers & Fashion.

CdK Jaap Smit ontmoet "zijn" Koninginnen
En toen naar buiten en genieten. De mooie wagens gingen in een lekker tempo aan eenieder voorbij, totdat… verkeerd geparkeerde auto’s de verdere doorgang verhinderden. Beetje jammer dus, niet alleen omdat het corso daar stil door stond, maar ook omdat er wat schade ontstond en dat vinden we natuurlijk altijd erg vervelend. Het mocht de pret echter niet drukken (we maakten zelfs van de nood een deugd, want de Commissaris van de Koning Jaap Smit, die er ook was, maakte kennis met de 4 Koninginnen van Oranje op de praalwagens van Omroep Max, die toevallig net voor de tribune “stilviel”).
Bekendmaking van de prijzen (onder meer)

De uitslagen:

Luxe Wagens:
1.         Nummer 22 Renault Twingo van Renault Nieuwendijk
2.         Nummer 38 Volkswagen Up! van ActiVite
3.         Nummer 46 Ford Transit van DW kozijnen.

Praalwagens:
1.         Nummer 25 Hollandse iconen van Keukenhof
2.         Nummer 19 Gouden Koets van Corsogroep KAVB Hillegom, Haarlem e.o.
3.         Nummer 39 Koninklijke musea van gemeente Leiden.


De sleepwagen 


vrijdag 24 april 2015

Van stilstaan naar rijden

Na gedane arbeid
Zo’n vrijdag is aan de ene kant wel wat relaxt, aan de andere kant gaat het dan wel gebeuren. We zeggen altijd van tevoren: Er zijn altijd twee praalwagens niet klaar op vrijdagochtend, maar we weten nooit precies welke. En jawel, twee praalwagens niet klaar, inmiddels weten we natuurlijk wel welke. Van een zagen we het al vroeg aankomen, de wagen van Keukenhof. Daar zat zo veel (steek)werk aan, dat moest wel “niet goed gaan”. Het mooie van het corso is dat dan alle hens aan dek gaat. Stekers(verenigingen) die juist vroeg klaar zijn, gaan helpen. Zo ook hier. Diverse extra helpende handen, die dan ook nog hun best doen, ook al is het de concurrent. Want er zijn natuurlijk geen concurrenten, allemaal voor hetzelfde doel. Vooral de hyacinten van die praalwagen, de te steken hyacinten dus, waren zeer erg veel bewerkelijk. Ze zijn dan ook van de praalwagens afgehaald om rondom te kunnen werken. Maar ook dit is weer gelukt, voor de ogen van de jury werden de laatste handelingen verricht.
Tot in detail, dit is echte ontbijtkoek
De jury dus al aan de slag op vrijdagochtend. Voor hen is het allemaal ook wat bewerkelijker geworden, vanwege het vroege vertrek uit de hal, doch meer om de wagens ook buiten te beoordelen en inclusief figuratie en muziek. Dus, rondje in de hal in de ochtend, rondje buiten in de middag en rondje met figuratie in de avond. Betekent wel dat ik tijdens de opening en mijn openingspraatje de namen van de prijswinnaar dus letterlijk in mijn handen gedrukt krijg.
Er zijn overigens drie categorieën, die voor de mooiste praalwagen (daar ging het net over), voor de beste steekprestatie (die wordt pas bekend gemaakt tijdens de medewerkersmiddag half mei) en voor de mooiste bijzondere voertuig of luxe wagen (dat wordt ook vrijdagmiddag gejureerd, maar die krijg ik dan iets eerder in handen.
Onder genot van een bakkie
het uitrijden bekijken
Het uitrijden uit de hal blijft altijd wel weer een mooi gezicht en actie. Het is direct de test of ze allemaal willen rijden en of alles heel is en het doet. In de hal namelijk mochten er al twee lekke banden worden gerepareerd en een van de nieuwe onderstellen had problemen met de frequentieregelaar (jaja, ik weet er veel van…). Dat gebeurt dan in ieder geval niet onderweg (hopen we dan maar).
Ze krijgen buiten nog een lekker bui en omdat het gelukkig niet regent doet de brandweer dat, waarvoor natuurlijk dank. Dan is het even rommelig bij het op de weg zetten van de stoet, zag ik met eigen ogen, maar een paar harde brullen en het ging weer goed. Dan, ook dank aan die ander hulpdienst, de politie, onder politie-escorte naar Noordwijkerhout, om daar langzaam maar zeker klaargezet te worden voor het stilstaand corso aldaar (oh, dan klopt mijn kop weer niet) (en de jurering). Het is er mooi weer voor.
Hier even wat rustig, maar dat is de bedriegende schijn

Al eerder wat verhaald over de verder uitbouw van de opbouwdagen, zowel organisatorisch als ten behoeve van het publiek. Beide zijn best wel of eigenlijk gewoon goed gegaan. Bijna 2500 betalende bezoekers in de 2,5 dag en natuurlijk veel van e vrijwilligers, alsmede nog een hele serie relatiebezoeken, onder meer door onze vrienden. Kortom, lekker druk geweest.

We kunnen door de Bollenstreek heen, langs de vele toeschouwers, en op naar Haarlem.


En nog geheim,
voor de openingshandeling